حاشیه بر اخبار -۱۱۴ سه‌شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۴
پیروزی زهران ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک
میرا نایر کارگردان هندی‌تبار امریکایی که فیلمش (سلام بمبئی) در کن جایزه برده و نامزد اسکار شده بود برای اهل سینما آشناست. بهترین اثر او امّا پسرش است که زلزله‌ای در امریکا به وجود آورده که بعدها تأثیرش بیشتر آشکار خواهد شد. با آمدن ترامپ حزب جمهوریخواه به دو بخش سنّتی و تندرو تقسیم شد یا بهتر بگویم بخش تندرو آن نماینده‌ای در بالاترین رده‌ی قدرت پیدا کرد. حزب فرتوت دموکرات امّا هیچگاه اجازه نداده که افرادی مانند سندرز از حدّی خاص فراتر بروند. از چند سال پیش دموکراتهای جوانی مانند الهان عمر، رشیده طلیب و الکساندریا اوکاسیو-کورتس نوید ادامه‌ی راه برنی پیر را می‌دادند که عضویّت دوتای آخر در سازمان سوسیالیستهای امریکا پیش‌درآمد پیروزی عضو دیگر این سازمان با شعارهایی بسیار رادیکال بود. برعکس پیروزی ترامپ که عمدتاً متّکی به کاریزمای شخص دونالد ترامپ است و پس از او بعید است جانشینانش بتوانند این شکل از سیاست‌ورزی را ادامه دهند، سازمان سوسیالیستها آرام‌آرام در حال رشد و عضوگیری است. این موضوع نویدی خوب برای پشت‌سرگذاشتن دموکراتهای سنّتی و محافظه‌کار است.
دستگیری جامعه‌شناسان و اعلام «ایران آکادمیا» به عنوان مجری براندازی نرم
شیوه‌ی حکومتداری در نظام جمهوری اسلامی برخلاف آموزه‌های متعارف در علوم انسانی است. اگر کسی بخواهد دانش روز را بدون روتوش تدریس یا منتشر کند -با تعریف خاص نظام ولایی- در حال براندازی نرم خواهد بود. حال یا مشکل از علوم انسانی «غربی» است که پس از جنبش سبز هم مقصّر اصلی هوایی‌شدن جوانان اعلام شد یا مشکل نظامی است که برخلاف مسیر توسعه‌ی جهانی در حال شناکردن است و سعی می‌کند به ناکجاآبادی برسد که مقصدش می‌پندارد.
بحران بی‌آبی در ایران
خشکسالی به کنار، فقط حکومت را مقصّردانستن نیز پاک‌کردن بخش مهمّی از مسأله و آن هم نقش تک‌تک مردم در این امر است. کافی است بدانیم که تعداد چاههای غیرمجاز در ایران به اندازه‌ی چاههای مجاز است و این یعنی فاجعه. بگیروببند دولتها هم حریف برداشت غیرمجاز از آبهای زیرزمینی نشد. در حوزه‌ی دریاچه‌ی ارومیه آن‌قدر با مصرف آبهای شیرین از آب‌رسانی به دریاچه جلوگیری شد که حالا توفان نمک همان روستاهایی را تهدید و خالی از سکنه می‌کند که پیشتر راضی نمی‌شدند برای نجات دریاچه از سهم آبی خود بگذرند. مشت نمونه‌ی خروار مشکلات در ایران. حکومت آینه‌ای از خود من و شماست نه چیزی مجزّا از ما.
خودکشی‌های سریالی (پژوهشگر، پزشک، کارگر و..) در ایران
هر دلیل شخصی پشت اینها باشد، ناامیدی اجتماعی و یأس از داشتن آینده‌ی بهتر زمینه و مهمترین عامل است. به یاد دارم که به رغم محرمانه‌بودن آمار خودکشی در ایران، پس از خرداد ۷۶ اعلام شد که آمار خودکشی کاهش محسوسی یافته است. اتّفاقی در جامعه افتاده بود که جوانان فکر می‌کردند کار قرار است جور دیگری پیش برود ولی قاتلان امید از فردای دوم خرداد برای کشتن آن آینده دست‌به‌کار شدند.
دورخیز صداوسیما برای تأسیس شبکه‌ای به زبان عبری
نوش‌دارویی که معلوم نیست به سهراب برسد یا نه؛ آن هم در حالی‌که طرف مقابل علاوه بر رسانه‌های رسمی خود شبکه‌ی نیابتی هم دارد. پرسش مهم این است که با چه رهیافت و دیدگاهی صداوسیمایی که در ارتباط با مردم داخل ایران درمانده و به شدّت جناحی شده است می‌خواهد صدایش را به مخالفان سیاسی خود برساند.
پیشین: مردم، زندگی، آینده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.