شباهت نامناسب

                                                                                                      دوشنبه ۲۰ امرداد ۱۳۹۳

  

دایره‌ی واژگان رهبر نظام شامل الفاظ نامناسب و گاه بی‌ادبانه هم می‌شود. او دو سه بار در ملأ عام صفت «خبیث» را برای انگلیس به کار برده است. چندین سال پیش وارن کریستوفر را «بدترکیب» خواند و پس از ناآرامی‌های ۸۸،‌ معترضان خود را «میکروب» نامید. درباره‌‌ی اروپ‍اییان نیز گفت که «نژادهای اروپایی نژادهای وحشی‌اند. حالا ظاهرشان اتو کشیده و کراوات‌زده و ادوکلن زده‌اند امّا باطن همان باطن وحشی‌گری است». وی در جلسات خصوصی از این هم بی‌پرواتر است.

  
روحانی درباره‌ی مخالفان مذاکرات گفته است که: «عدّه‌ای شعار سیاسی می‌دهند اما بزدل سیاسی‌ هستند هروقت مذاکره می‌شود، می‌گویند می‌لرزیم. به جهنم، بروید جای گرم که نلرزید». روحانی آرام و دیپلمات است و من مطمئن هستم که سخنان چند وقت اخیر وی به خاطر حسّاسیّت به منتقدان نیست چون با حمایت رهبر از دولت، دلواپسان نمی‌توانند اشکالی در روند مذاکرات به وجود بیاورند. پرداختن چندباره به سخنان افراطیان، ترفندی برای پیغام‌دهی به طرفهای مذاکره است که گروه فعلی شاید آخرین بخت آنان برای توافق با ایران باشد و‌ غربی‌ها را برای توافق با ایران ترغیب کند. 

  

با توجّه به واکنش مطبوعات غرب به سخنان اخیرش،‌ به گمانم تا اینجا موفّق هم بوده است امّا روحانی باید بداند که این کار را با الفاظ مناسبتری نیز می‌تواند انجام دهد. یکی از دلایل اقبال به وی، ‌متانت و کلام سنجیده و باوقار وی بود. نظرسنجی‌ها نیز نشان می‌دهد که این ویژگی بیش از هر صفتی توجّه مردم را جلب کرده است. او این اقبال را نباید مفت از دست بدهد. از سوی دیگر ما سالهاست که خروش و خشم و بدزبانی رهبر و اطرافیانش (خطبا،‌ نمایندگانش در نهادها و البتّه ا.ن) را می‌بینیم،‌ شبیه‌شدن روحانی به خامنه‌ای اصلاً خوب نیست.