سه‌شنبه ۴ شهریور ۱۳۹۳
۱- بحثی هست
که انسان زبان را می‌سازد یا زبان انسان را (یا هر دو؟). اگر میدان‌دار فقط زبان
بود، آیا می‌شد آنرا عامل دروغ و ناراستی و پلشتی هم دانست یا نه؟ ظاهراً این
امور از اختراعات بشر دوپاست که به هر پدیده‌ای که دستش رسیده نیز سرایت داده است.
کامو از عصری می‌گفت که کلمات در آن به فحشا کشیده شده‌اند. خودشان به سوی فحشا
رفتند یا انسانْ پاانداز این فاجعه بود؟
۲- وقتی
جلیلی از یکی از سفرهای اروپاییش برگشت در جواب پرسشی گفت که با نماینده‌ی امریکا
گفتگو کرده نه مذاکره. همان زمان گفتم که معلوم نیست تفاوت این دو چیست چون ظاهراً
هرچه بود، بیش از سلام و علیک عادی بوده است. ولی وقتی خطّ قرمز نظام (البتّه در آن
زمان) مذاکره با امریکا بود، «گفتگو» گذشتن از خطّ قرمز به شمار نمی‌رفت. از همین
دست است «نرمش قهرمانانه» که ما دانستیم و یاد گرفتیم که آمدن پشت میز مذاکره وقتی
هنوز نه تحریم کمرشکن بانکی و نفتی هست و نه تهدید نظامی، سازشکاری و عدول از
آرمانهاست ولی وقتی کارد به استخوان رسید، نامش «نرمش قهرمانانه» است. جاهای دیگر
هم البتّه اوضاع بهتر نیست. هر گروهی که در برابر خواست قدرت برتر جهان بایستد -فرق
نمی‌کند که القاعده باشد یا حزب‌الله- می‌شود «تروریست» و حمایت از آنها می‌شود
حمایت از تروریسم. درباره‌ی این «بابل» فرامدرن چه باید گفت؟
۳- مادر
زهرا زهتابی گفته است: «دخترم تنها در یک سلول است امّا به ما می‌گویند تنهابودن به
معنی انفرادی نیست، بار‌ها به قاضی صلواتی و بازجویانش مراجعه کردم و مصرّانه
خواستم او را از انفرادی بیرون بیاورند اما نتیجه‌ای نداشت تا اینکه بعد از
پیگیریهای مکرر تازه بعد از ۱۰ ماه و ۶ روز٬ پریشب یک زندانی مالی را پیش او فقط
به مدت یکی دو روز فرستادند. بعد هم گفتند اگر یکبار دیگر حرف انفرادی بزنی پرونده
برایت تشکیل می‌دهیم. گفتم شما به من مفهوم انفرادی را بگویید تا من دیگر حرفش
نزنم؛ اگر منظورتان این است که دست و پایش زنجیر نیست به همین دلیل انفرادی محسوب
نمی‌شود بله شما درست می‌گویید و دست و پای دخترم زنجیر نیست اما آیا نگهداری او
تنها در یک سلول در بند ۲۰۹ انفرادی نیست؟»
وقتی کسایی که بیشتر مهارتشون توی روضه خوانی و حرافی هست به سیاست رو می آرن ازشون بیشتر از زبان بازی نباید انتظار داشت.
پاسخحذف