اضافات و آشغالها

                                                                                                    یکشنبه ۱ شهریور ۱۳۹۴
        

(احمدی‌مقدّم) گفتم: «خیابان‌ این جوری بود.» (احمدی‌نژاد) ‌گفت: «خیلی خوب شد. دایره را تکان دادیم و اضافات و آشغال‌ها رو آمد. با آنها برخورد کنید و همه را جمع کنید ببرید. بروید خاتمی و بقیه را دستگیر کنید و شر همه را کم کنید و بروید.« گفتم: «مرد حسابی! چه می‌گویی؟ می‌روی مصاحبه و سخنرانی می‌کنی و می‌گویی خس و خاشاک و آت و آشغال. الان همه به خیابان‌ها ریخته‌اند و بحران است و نمی‌شود قضیه را به این سادگی جمع کرد و حالا می‌گویی بگیرید ببرید و تمام»؟! (+)

   

۱- در ایمای پیش از نقش ا.ن فراتر از تدارکاتچی نوشتم. اینجا می‌بینید که وی بیش از مسئولیّت خود در مقام دستوردهی به احمدی‌مقدّم چه می‌گوید؛ گویی شخص اوّل مملکت است. اینجا البتّه به علّت موضع مخالف احمدی‌مقدّم و اینکه نیروی انتظامی زیر نظر رهبر است این فرموده‌ی او اجرا نمی‌شود ولی در دیگر زمینه‌ها تا جایی که توانست خودرأیی و خودسری کرد.

  

۲- برخی می‌گویند مسئولیّت کارهای ا.ن به عهده‌ی امثال مصباح است؛ ابداً اینطور نیست. مصباح وزنی در جامعه ندارد که حمایت او بتواند کسی را به ریاست‌جمهوری برساند. مسئولیّت او با کسی است که شش‌سال از وی حمایت کرد و تا زمانی که رودرروی او نایستاد،‌ گل سرسبدش بود. خامنه‌ای اگر دغدغه‌ی دین داشت وقتی با آن همه دروغ و فساد وی مواجه شد،‌ واکنش نشان می‌داد نه وقتی که حرف وی را گوش نکرد. «نفس»ِ که در گفتمان دینی از آن سخن می‌گویند دقیقاً یعنی همین. مطمئن باشید اگر آن خانه‌نشینی یازده‌روزه نبود و ا.ن ریاکارانه در تبعیّت از خامنه‌ای همچنان نمایش بازی می‌کرد، الآن شیوه‌ی برخورد با رحیمی و بقایی فرق داشت. با وجود این همه دسته‌گل باز رهبر به او تسلیت آن‌چنانی می گوید و گویی بدش نمی‌‌آید او را برای روز مبادا در آب‌نمک قرار دهد.

  

۳- رجوع به حافظه یا جستجو در وب شما را به زورزدنهای عمله‌های باجیره‌ومواجب نظام برای توجیه به اصطلاح «دروغی به نام خس و خاشاک» می‌رساند. آنان نیز به تأُسّی از رهبرشان تا جایی که توانستند بر فضاحت ا.ن ماله کشیدند و فقط زمانی اعلام برائت کردند که ناچار از انتخاب بین او و خامنه‌ای بودند و گرنه تا به حال به قول خودشان احمدی‌نژادی باقی می‌ماندند. درزکردن اینگونه خبرها آینه‌ایست که آنها را به خودشان معرّفی می‌کند. روش همان است فقط محتوا عوض  شده، دیروز «خس‌وخاشاک» امروز «برجام» فردا چیز دیگر. معامله‌ی شخصیّت و اعتبار خود با شیتیل ناچیز نظام،‌ ارزان‌فروشی محض است.