قلعه‌نوی

پاسداشت پارسی -۳                                                                           جمعه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۵

    

اینجا توضیح دادم که کلماتی مانند «خسرو» و «نو» به هنگام اضافه نیازی نیست «ی‌» بگیرند. حالا وقتی وقتی قرار باشد «ی» نسبت، نکره یا مصدری به آنان اضافه شود، تکلیف چیست؟ واضح است که تنها یک «ی» کافیست و آوردن دو تای آن درست نیست. پس نباید بگوییم: «مخالفان برجام از رهبر حرف‌شنویی ندارند».

حافظ می‌گوید:

ترک گدایی مکن که گنج بیابی - از نظر رهروی که در گذر آید

فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید - شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد

(نه رهرویی!)

 رعایت این مسئله بسیار سخت است چون خواننده به آوردن «ی» در حالت اوّل عادت کرده و صورت درست حالت دوّم را با آن اشتباه می‌گیرد ولی در صورت رعایت همگانی به مرور درست می‌شود.
  

اسم سرمربّی سابق استقلال انگیزه‌ی نوشتن این ایما شد. فامیل او را به اشتباه اغلب قلعه‌نوعی می‌نویسند در حالیکه او منتسب به قلعه‌نو نیشابور است. بقیّه هم نام او را «قلعه‌نویی» می‌نویسند. تصادفاً در صفحه‌ی اینستاگرامش دیدم که خودش تنها کسی است که اسمش را درست نوشته است: امیر قلعه‌نوی.

پیشین: پاسداشت پارسی -۲