گام دوّم

                                                                                                  پنج‌شنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۵

  

انتخابات مجلس در حالی به مرحله‌ی دوّم رسیده که سکوت رسانه‌های رسمی سؤال‌برانگیز است. در مجلسی که آرای گروه‌ها به هم نزدیک است، ‌جابجایی چندنماینده در آینده می‌تواند روی تصویب بسیاری از طرحها و لوایح اثر بگذارد. در این میان آنچه جور کم‌رمقی فضای انتخاباتی را کشید، جنجال بر سر مینو خالقی بود که می‌تواند مکمّل احتمال تمایل آرای دیگر شهرها به الگوگیری از تهران باشد یعنی آنچه عارف تهرانیزه‌کردن انتخابات نامید.

چرا اصلاح‌طلبان آنچنان که باید بر سر آرای خالقی نایستادند؟ چون نفر بعد هم در فهرست امید بود؟ این موضوع خیلی جای تأمّل دارد. خلاف قانون،‌خلاف است حتّی اگر به گفته‌ی اکرمی پیش از این سابقه داشته است و حتّی اگر به حذف یک نماینده‌ی اصولگرا بینجامد. در این میان فقط علی مطهّری ایستاده و وزیر را تهدید به استیضاح کرده است. روحانی امروز گفته که اعتبارنامه فقط باید در مجلس بررسی شود. رئیس با وزیر همراه نیست یا تقسیم وظایف کرده‌اند؟

انتخابات دور اوّل در حالی تمام شد که ابهامهایی چند در برخی شهرها مانند مشهد در بازشماری آرا باقی ماند. ظاهراً پیروزی یکدست تهران و ترس از تکرار وقایع۸۸ باعث شد که خیلی متّه به خشخاش گذاشته نشود. به هرحال این سؤال باقی خواهد ماند که مردم تهران که آن‌چنان هماهنگ رأی دادند، ‌چطور گذاشتند جنّتی وارد خبرگان شود؟

مهمترین ویژگی اصلاح سیاسی، آرام و مستدام بودن آن است. با یک پیروزی مقطعی هیچ چیز تمام نمی‌شود و مقصد بسیار دور است. پس گام دوّم را باید با نهایت دقّت برداشت و به دنبال حمایت و نقد توأمان دولت و مجلس بود چرا که اقتدارطلبان نخوابیده‌اند و منتظر فرصت‌اند که با ماجراجویی‌های داخلی و خارجی نظم جدید را به هم بزنند.