سه‌شنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۸
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کرد که در مکانی اعلام‌نشده (یا همان تورقوزآباد) اورانیوم یافته‌اند. برگردیم به چندوقت پیش و ادّعای نتانیاهو که تمسخر همزمان دولتیان، پادوهای نظام و مطرودان خارج‌نشین را در پی داشت. حالا طبعاً به اقتضای همان «ابن‌الوقتی» که پیشتر هم نوشتم کسی یادش نمی‌آید که چه گفت و چه نوشت. وقتی قرار باشد در یک مکان اعلام‌نشده ماده‌ی مشکوک یافت شود یعنی چنین احتمالی در هر جای دیگر هم وجود دارد و این اعلام‌نشدن هر دلیلی داشته باشد، کمترین ربط را به استفاده‌ی صلح‌آمیز از این انرژی دارد و گرنه دلیلی برای اعلام‌نکردن آن نبود.
از دید من دولتیان به هنگام تمسخر واقعاً از موضوع بی‌خبر بودند چون این پنهان‌کاری مال ارگانهای دیگر است. کسانی که مثل ماجرای ترور دانشمندان هسته‌ای بار اوّلشان نبود که عملیّات اطلاعاتی را به اسرائیل می‌باختند و احتمالاً بار آخرشان نیز نخواهد بود. تا زمانی که رئیس مهمترین سازمان اطلاعاتی ایران نادانی چون طائب باشد، همین آش است و همین کاسه. یکی از کارکنان صداوسیما تعریف می‌کرد که چندی پیش به مناسبتی قرار بود جلسه‌ای با طائب داشته باشند. هنگام ورودش به سازمان به او خوشامد می‌گوید. طائب جواب می‌دهد: «اینجا را ما خودمان اداره می‌کنیم، به من خوشامد می‌گویی؟» شعور گوینده را ملاحظه می‌کنید؟ پس از آن همه شایعات و افشاگری‌های سرافراز، به جای اینکه خیلی ساده جواب متقابل بدهد، اینطور با کسی که می‌رود و برای چندنفر دیگر تعریف می‌کند حرف می‌زند. کسی که حتّی اختیار زبانش را ندارد، زمام شاهراه اطلاعاتی-امنیّتی کشور را در اختیار دارد. نهایت کارشان هم مانوردادن روی دستگیری یک آدم ساده‌لوح مثل زم و پخش مستندهای فرمایشی درباره‌ی جاسوسان خیالی محیط‌زیستی است؛ انگارنه‌انگار که رسوایی پرونده‌سازی برای متهمان ترورهای هسته‌ای همین چندی پیش دوباره بالا گرفت. درمانهای کوتاه‌مدّت بر درد بی‌عرضگی در پرونده‌هایی که از همین حالا شمارش معکوس برای افشاگری‌های آینده درباره‌شان آغاز شده است.
اینها به کنار، دورشدن گام‌به‌گام نظام از برجام آن‌چیزی است که تندروان مخالف ایران می‌خواهند. آیا این عمل کار دولت است یا خواست نظام؟ به نظرم وقتی روحانی گفت که با ماندن در برجام تا یکسال دیگر می‌توانیم اسلحه بخریم و بفروشیم، غیرمستقیم اشاره کرد که این خروج تدریجی از برجام را نباید کاملاً به پای دولت نوشت چون با این روند برجامی باقی نمی‌ماند که ایران بخواهد پس از آن از مزایایش استفاده کند. این کاهش تعهّدات بر امریکا که اثری ندارد، از اروپا هم کاری برنمی‌آید؛ نه اینکه بخواهند و نکنند. پس در نهایت به انزوای ایران کمک می‌کند در مقابل چه چیز؟ تولید سوخت برای نیروگاه بوشهر. با فتوای رهبرنظام ایران نمی‌تواند -لااقل در زمان حیات او- به شکل علنی به طرف سلاح هسته‌ای برود؛ یعنی پس از لغو پروژه‌ی ژاپن اسلامی و مالزی اسلامی حتّی کره‌شمالی اسلامی هم نخواهیم شد. تنها گزینه‌ای که برای جایگزینی به نظرم می‌آید کوبای اسلامی است که با تورّم بیش از چهل‌درصد و افزایش بیش از پیش کسانی که زیر خط فقر می‌روند، هدف دور از دسترسی نیست.
از دید من دولتیان به هنگام تمسخر واقعاً از موضوع بی‌خبر بودند چون این پنهان‌کاری مال ارگانهای دیگر است. کسانی که مثل ماجرای ترور دانشمندان هسته‌ای بار اوّلشان نبود که عملیّات اطلاعاتی را به اسرائیل می‌باختند و احتمالاً بار آخرشان نیز نخواهد بود. تا زمانی که رئیس مهمترین سازمان اطلاعاتی ایران نادانی چون طائب باشد، همین آش است و همین کاسه. یکی از کارکنان صداوسیما تعریف می‌کرد که چندی پیش به مناسبتی قرار بود جلسه‌ای با طائب داشته باشند. هنگام ورودش به سازمان به او خوشامد می‌گوید. طائب جواب می‌دهد: «اینجا را ما خودمان اداره می‌کنیم، به من خوشامد می‌گویی؟» شعور گوینده را ملاحظه می‌کنید؟ پس از آن همه شایعات و افشاگری‌های سرافراز، به جای اینکه خیلی ساده جواب متقابل بدهد، اینطور با کسی که می‌رود و برای چندنفر دیگر تعریف می‌کند حرف می‌زند. کسی که حتّی اختیار زبانش را ندارد، زمام شاهراه اطلاعاتی-امنیّتی کشور را در اختیار دارد. نهایت کارشان هم مانوردادن روی دستگیری یک آدم ساده‌لوح مثل زم و پخش مستندهای فرمایشی درباره‌ی جاسوسان خیالی محیط‌زیستی است؛ انگارنه‌انگار که رسوایی پرونده‌سازی برای متهمان ترورهای هسته‌ای همین چندی پیش دوباره بالا گرفت. درمانهای کوتاه‌مدّت بر درد بی‌عرضگی در پرونده‌هایی که از همین حالا شمارش معکوس برای افشاگری‌های آینده درباره‌شان آغاز شده است.
اینها به کنار، دورشدن گام‌به‌گام نظام از برجام آن‌چیزی است که تندروان مخالف ایران می‌خواهند. آیا این عمل کار دولت است یا خواست نظام؟ به نظرم وقتی روحانی گفت که با ماندن در برجام تا یکسال دیگر می‌توانیم اسلحه بخریم و بفروشیم، غیرمستقیم اشاره کرد که این خروج تدریجی از برجام را نباید کاملاً به پای دولت نوشت چون با این روند برجامی باقی نمی‌ماند که ایران بخواهد پس از آن از مزایایش استفاده کند. این کاهش تعهّدات بر امریکا که اثری ندارد، از اروپا هم کاری برنمی‌آید؛ نه اینکه بخواهند و نکنند. پس در نهایت به انزوای ایران کمک می‌کند در مقابل چه چیز؟ تولید سوخت برای نیروگاه بوشهر. با فتوای رهبرنظام ایران نمی‌تواند -لااقل در زمان حیات او- به شکل علنی به طرف سلاح هسته‌ای برود؛ یعنی پس از لغو پروژه‌ی ژاپن اسلامی و مالزی اسلامی حتّی کره‌شمالی اسلامی هم نخواهیم شد. تنها گزینه‌ای که برای جایگزینی به نظرم می‌آید کوبای اسلامی است که با تورّم بیش از چهل‌درصد و افزایش بیش از پیش کسانی که زیر خط فقر می‌روند، هدف دور از دسترسی نیست.
گرانی و فلاکت کشور را گرفته اما بحث روز رسانه‌ها چیست؟ چندهمسری!!
پاسخحذفاز ماست که بر ماست.
آقا بگذار خودزنی کنند. مرگ یکبار شیون یکبار.
پاسخحذفبرای اولین بار یکی از عاملان کشتار۶۷ بازداشت شد. بیش باد.