قواعد دروغگویی -۲ یکشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۸
خیلی پیش می‌آید که شیوه‌ی دفاع افراد از یک مسأله بیشتر آدم را به شک می‌اندازد تا کسانی که منتقد یا مخالف آنان باشند. در ماجرای سقوط بوئینگ اوکراینی من فقط دنبال‌کننده‌ی ماجرا بودم تا زمانی که حسام‌الدین آشنا برای روزنامه‌نگاران پیگیر سقوط ایرباس خط‌ونشان کشید که به قول معروف مشکوک می‌زد. اگر کسی حسابش پاک باشد، از محاسبه چه باک دارد؟ این نوع برخورد کسانی که از خود مطئمن‌اند نبود، شاید واقعاً کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه بود؟
همین حرف را می‌توان -بلکه باید- درباره‌ی سخنان امیرعلی حاجی‌زاده زد. او در ظاهر برای اعتراف به زدن هواپیمای مسافربری پشت تریبون آمد ولی جشنواره‌ای از خلافگویی راه انداخت. تشخیص دروغ جایی دشوار است که مخلوط با راست یا در پوشش راستگویی بیان شود. اصل اعتراف او درست بود ولی لااقل دو دروغ بزرگ در لفّافه‌ی این اعتراف پنهان شده بود:
یک. این خطا فقط خطایی فردی بود نه سیستماتیک که در اثر یک «تصمیم بد» و در فرصت اندک ده ثانیه‌ای به وجود آمد.
دو. سپاه و نیروهای مسلّح ابداً قصد پنهان‌کاری نداشتند و فقط مشغول بررسی موضوع بودند.
موضوع را با تفصیل بیشتر و بررسی موارد دهگانه‌ی خلافگویی در گفته‌های حاجی‌زاده «اینجا» نوشته‌ام.
پ.ن: حکایت غضنفر و تیم فوتبال را شنیده‌اید؛ به گمانم اسرائیل باید خوشحال باشد که ترور چندی پیش حاجی‌زاده ناکام ماند. ضرر او برای نظام از نفعش بیشتر است. فکر کنم بی‌خیال زدنش بشوند.
پ.ن۲: آمریکا در عراق یک پخ کرد، در تهران و کرمان حدود ۲۵۰ نفر کشته شدند، بدون کمترین تلفاتی برای طرف مقابل. آینه‌ی تمام‌نمای اقتدار نظام مقدّس.
پیشین: راستگویی به شرط چاقو
دروغ که حناق(هناق)نمیاره بگید
پاسخحذفمدتیه از سایتهای داخلی در وبچین خبری نیست!
پاسخحذفجوابش در بیانیه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران وجود دارد.
حذفمثل اینکه آقایان در بین خودشان خبری مبنی بر هک شدن سیستم راداری کشور را پخش کرده‌اند. این هم دروغی دیگر برای توجیه نیروهای خودشون.
پاسخحذف