سایه‌ی شیر کاغذی

                                                                                                   یکشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۸

  

۱
از صادق خرّازی نقل قول شده که روز ۲۵ خرداد ۸۸ به همراه قاسم سلیمانی و باقر قالیباف با هلیکوپتر بالای انبوده جمعیّت در میدان آزادی بودند. هر سه به این نتیجه رسیده بودند که انتخابات باید دوباره برگزار شود ولی نظر رهبرشان چیز دیگر بود و همان هم اعمال شد. غرض از آوردن این سخن آن نیست که از مسئولیّت سلیمانی بابت کارهایی که کرده کم شود ولی فراموش نکنیم که او سرباز خامنه‌ای بود و همان کاری را می‌کرد که رهبرش می‌خواست پس در انتساب برنامه‌ریزی و انجام سیاست منطقه‌ای ایران و دخالت در امور کشورهای دیگر به یک سرباز اشتباه نکنیم.
 ۲
از دید من مهم‌ترین نقل قولی که از قاسم سلیمانی به جا مانده،‌ همان است که در توجیه دفاع از خودکامه‌ای به نام بشّار اسد بر زبان راند. او گفت که رهبرنظام در جواب انتقادها به نوع برخورد بشّار اسد با مخالفان گفت که «ما نگاه نمی‌کنیم چه کسی دیکتاتور است و چه کسی نیست؛ ما به مصالح نگاه می‌کنیم.» این یعنی سیاست ماکیاولیستی «هدف وسیله را توجیه می‌کند» از زبان خامنه‌ای.

در یادداشت پیش نوشتم که سلیمانی سرباز وطن نبود. او خودش اینجا گفته بود که ملّی‌گرایی در ایران دروغ است و به گمانش ملّی‌گرایی رقیب دین و مذهب است. طبیعی است که کسی که چنین تعبیری درباره‌ی ملّی‌گرایی داشته باشد، نباید سرباز ملّت باشد. امّا حالا می‌افزایم او سرباز اسلام هم نبود چون در اسلامی که پیش از اختراع جمهوری اسلامی وجود داشت، ایمانْ اجازه‌ی هر کاری -مثل ترور- را نمی‌داد. سالها خطبا بر منبر گفتند که مسلم بن عقیل از کشتن ابن زیادی که قصد کشتن حسین بن علی را داشت در منزل هانی بن عروه خودداری کرد و گفت:«الایمان قید الفتک». سلیمانی سرباز نظام بود که رهبرش «مصالح» را مهمتر از قواعد دین می‌داند و مصالح هم قدرت‌طلبی یا نفس امّاره‌ای است که لباس تشیّع پوشیده است. 
 ۳
بلافاصله پس از آغاز اعتراضات در عراق و حدود دو هفته پیش از اعتراضات آبان ۹۸ در ایران، قاسم سلیمانی به عراق رفت. دو منبع آگاه عراقی در حالی که سخنان سلیمانی را غافلگیرکننده توصیف کردند،‌ افزودند که او گفت که این اعتراضات در ایران نیز رخ داد و ما آن را کنترل کردیم. پس از سفر سلیمانی برخورد با معترضان شدّت گرفت و تیراندازان ناشناسی که از مقامهای دولتی فرمان نمی‌گرفتند، ظرف یک هفته بیش از ۱۵۰ نفر را کشتند. چه کسی آمر اصلی بود؟ خامنه‌ای؛ کسی که سرویسهای اطلاعاتی غربی و عربی را پشت این اعتراضات دانست؛ اعتراضاتی که مشخّصاً ضدّ ایرانی بود. این برخورد خشن تا حمایت آیت‌الله سیستانی از معترضان ادامه یافت. دو هفته بعد، اعتراضات در ایران آغاز شد و نظام ایران به طور عملی به حکومت عراق نشان داد که چگونه اعتراضات را مهار کنند و ظرف یک هفته آن قدر کشت و بازداشت کرد که تا حالا از دادن آمار آنها طفره می‌رود.

ببری کاغذی به نام قاسم سلیمانی سایه‌ی یک شیر کاغذی به نام سیّدعلی خامنه‌ای بود که سالهاست با سیاستهای غلط منطقه‌ای خود شکاف بین کشورها و مسلمانان سنّی و شیعه را بیشتر کرده و مسئول اصلی جنگ و ناآرامی در یمن، سوریه و عراق است. در این باره بیشتر می‌نویسم.

پیشین: پایان افسانه‌ی ببر کاغذی