سین یکم - سال‌مبارکی

                                                                                                   ‌  شنبه ۳۰ اسفند ۱۳۹۹        

یا مقلّب القلوب و الابصار، یا مدبّر اللیل و النهار،‌ یا محوّل الحول و الاحوال،‌‌ حوّل حالنا الی احسن الحال

 

در آستانه‌ی آغاز آخرین سال از قرن چهاردهم شمسی ایستاده‌ایم. قرنی پرفرازونشیب برای ایران و جهان که در نیمه‌ی اوّل‌آن دو جنگ جهانگیر رخ داد و در نیمه‌ی دوّم نیز رقابت تسلیحاتی، ‌گرمایش زمین، آلودگی هوا و بیشترشدن شکاف فقیر و غنی حرف اوّل را می‌زد. نیمه‌ی اوّل آن در ایران نظام قدیم شاهنشاهی آخرین نفس‌هایش را می‌کشید و شکل نیمه‌مدرن آن نظام تیر خلاص را به نظام موروثی زد و ایران پا به دوره‌ی جمهوری نهاد البتّه از نوع مذهبی آن. اوضاع هم‌زمان بدتر و بهتر شده است.  رنج گسترده‌تر و رنج‌کشان بیشترشده‌اند واین موضوع احساس نیاز به تغییر را بیشتر کرده است و این یعنی روزنه‌ای به روشنایی. رهایی از رنج چگونه است؟ راههای که تا کنون ازمودیم به مقصدی نرسید؛ راه تازه‌ کجاست،‌ اصلاً راه تازه‌ای هست؟

 

 گونه‌ای امید هست که از دیگران به ما می‌رسد و دیگر آنکه باید از درون خود بجوییم؛ ‌شاید با این پرسش که اگر امیدوار نباشیم چه کنیم و مگر راه دیگری برای ادامه‌ی زیست وجود دارد؟ بر انسان حرجی نیست که دلگرمی خود را از دیگران بجوید ولی اگر کمکی از جایی نرسید چطور؟ یا دیگران خودشان از ما به کمک محتاج‌تر بودند؟

 

آغاز قرن جدید برای ایران رنسانسی بود نه تنها در سیاست و اجتماع بلکه در فرهنگ و هنرهای گوناگون؛ به شکلی که بسیاری از اوّلین محصولات هنری و دانشی درست در آغاز قرن -با یکی دوسال پس و پیش- خلق شدند. نه اینکه تغییر قرن به خودی خود چنین کند بلکه این تازه‌شدن به انسان ایرانی انگیزه‌ای داد که برای رسیدن به سرزمین‌های فتح‌نشده عزمش را جرم کند. به عبارت واضح‌تر آن امید از درون بارور شد و در عالم خارج نتیجه داد.

 

خیلی امیدوارم که آغاز قرن جدید نیز به ما چنین امید و انگیزه‌ای دهد که جز راههای که تا کنون آزموده‌ایم پا در مسیرهای متفاوتی بگذاریم؛‌ امید را از درون خود بجوییم و به دیگران بی‌هیچ چشمداشتی پیشکش کنیم. ایدون باد.

 

نوروز را به همه‌ی همراهان موافق،‌ منتقد و مخالف ایمایان،‌ چه کسانی که فعّالانه در بحثها مشارکت کردند و چه خوانندگان خاموش، شادباش می‌گویم و برای همه آرزوی سالی همراه با دلاسودگی، دلاوری و دلدادگی دارم.