آرای حرام و علاقه به نظام

                                                                                              ‌      پنجشنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۰

                         

هرگاه در مقام دفاع از خود در برابر رخداد یا تجربه‌ای که اشتباه‌بودن نظر اوّلیّه‌ی ما را ثابت می‌کند، معنای آن نظر را تغییر دهیم تا هم بر سر حرف خود بمانیم و هم شرایط جدید را توجیه کرده باشیم، مرتکب مغالطه‌ی «تغییر تعریف» شده‌ایم. پیشتر اینجا (شماره‌ی ۶۱) با مثال توضیح داده‌ام.

 

یک. استفتا از رهبر نظام، پیش از انتخابات: حکم رأی سفید و بی‌نام‌دادن چیست؟ در صورت عدم شناخت و تحقیق، یا تحقیق کافی و عدم وصول به نتیجه و تحیّر در انتخاب اصلح چطور؟

جواب: در هر صورت اگر رأی سفیددادن موجب تضعیف نظام اسلامی باشد حرام است.

 

دو. نظر رهبرنظام پس از انتخابات: آن کس که برای رأی‌دادن می‌آید و ‌نگاه می‌کند و می‌بیند شخصی که قبول دارد در مجموعه‌ی نامزدها نیست، می‌تواند قهر کند و برود یا بماند و نام آن شخص را بیندازد یا رأی سفید بدهد. در این حالت با صندوق قهر نکرده و به نظام علاقمند است.

 

در استفتا تمام موارد ممکن برای رأی سفید بیان شده است (تحقیق نکردن،‌ نرسیدن به نتیجه و...) و جواب واضح است هرچند با قید «اگر» بیان شده است. در حالت دوّم رأی سفید (یا باطله) تبدیل می‌شود به علاقه به صندوق و نظام؛ طبعاً با عمل حرام و تضعیف نظام نمی‌توان علاقه به نظام را ثابت کرد. توجیه حالت دوّم را در هر زمانی می‌توان به کار برد؛ پس نمی‌توان گفت که این کار گاهی نشانه‌ی علاقه به صندوق است و گاهی نه تا خامنه‌ای در استفتایش آن حالت را موجب تضعیف نظام بداند و حرام اعلام کرده باشد.

 

حالا گذشته از وجه مغالطی قضیّه،‌ فرمایش معظّم له یک وجه طنزآمیز هم دارد. او صحنه‌ی رأی‌دادن را چنان توصیف می‌کند که گویی خرید از سوپری محل است: کسی می‌آید و می‌بیند جنس مورد نظرش هست یا نیست! مگر ملّت تازه سر صندوق متوجّه می‌شوند «شخصی که قبول دارند» در مجموعه نامزدها هست یا نیست؟ آن همه برنامه تلویزیونی و تبلیغات کافی نبود؟

 

پی‌نوشت: از آنجا که جهل مسری است، گروهی سعی کردند این مغالطه را بیشتر به نفع نظام صادر کنند پس دامنه‌ی تخیّلاتشان را گسترش دادند چون تجربه نشان داده که گروهی از «علاقمندان به نظام» هستند که هر چیزی را باور می‌کنند. پس یکی گفت که آرای باطله رأی به جلیلی بود و دیگری ادّعا کرد که رأی به احمدی‌نژاد. جلیلی با میل خود و به نفع رئیسی کنار رفت و رأی دادن از سر علاقه به او توجیهی ندارد. طرفداران احمدی‌نژاد هم اگر می‌خواستند به نامزد محذوفشان رأی بدهند در دوره‌ی پیش چنین می‌کردند نه حالا که نظر خود احمدی‌نژاد هم عدم شرکت در انتخابات بود و قاعدتاً اگر کسی طرفدارش باشد، باید به او تأسّی کند. بماند که وزارت کشور آرای باطله را تفکیک نمی‌کند تا معلوم شود چه نامهایی روی آنها نوشته شده است. در کشوری که تخیّل و آرزواندیشی جای تعقّل را گرفته، منتظر تحلیلهای عمیق‌تر هم هستیم.