جمعه ۲۷ تیر ۱۴۰۴
شاید دشمن آمریکا بودن خطرناک باشد، اما دوست آمریکا بودن مرگبار است.
آمریکا نه دوست دائمی دارد و نه دشمن دائمی، فقط منافع دارد.
مهم نیست چه چیزی حقیقت دارد، بلکه مهم این است که چه چیزی حقیقت پنداشته می‌شود.
مسائل بسیار مهم‌تر از آن هستند که به رای‌دهندگان واگذار شوند.
کار غیرقانونی را فوراً انجام می‌دهیم. کار خلاف قانون اساسی کمی طول می‌کشد.
حیف است که هر دو طرف نمی‌توانند ببازند. (در مورد جنگ ایران و عراق)
نظامیان حیوانات احمق و کودنی هستند که تنها به عنوان مهره در سیاست خارجی مورد استفاده قرار می‌گیرند. (در امریکا و نه ایران)
بیشتر اوقات ملت‌ها از گذشته درس نمی‌گیرند چه رسد به اینکه از آن نتایج درستی بگیرند.
امانوئل کانت در مقاله‌ی خود با عنوان «صلح پایدار» استدلال کرد که صلح پایدار سرانجام از یکی از دو راه بر جهان حاکم می‌شود: از راه بصیرت بشر یا از طریق درگیری‌ها و فجایعی آن‌چنان بزرگ که چاره‌ی دیگری برای بشریت باقی نگذاشته باشند. ما در چنین برهه‌ای هستیم.
از آنجا که پیچیدگی مانع انعطاف‌پذیری می‌شود، انتخاب‌های اولیه به ویژه بسیار مهم اند.
واقعیت‌ها به ندرت به تنهایی خود را توضیح می‌دهند؛ اهمیت، تحلیل و تفسیر آنها - حداقل در دنیای سیاست خارجی - به زمینه و ارتباط آنها با دیگر مسائل بستگی دارد. (در تمام معرفت بشری اینگونه است)
در نهایت، صلح تنها با هژمونی (غلبه و استیلا) یا موازنه‌ی قدرت حاصل می‌شود.
تاریخ از راه قیاس آموزش می‌دهد و پیامدهای احتمالی موقعیت‌های مشابه را روشن می‌کند.
اگر تهران اصرار بر ترکیب سنّت امپراتوری پارسی را با شور و شوق اسلامی معاصر ادامه دهد، آنگاه برخورد با آمریکا -و دیگر شرکای مذاکره‌کننده‌اش- اجتناب‌ناپذیر است. به ایران نمی‌توان اجازه داد رویای حکومت امپراتوری را در منطقه‌ای با چنین اهمیت برای بقیه‌ی جهان محقق کند.
موقعیت چانه‌زنی طرف پیروز همیشه با گذشت زمان کاهش می‌یابد. تحقّق هر آنچه که در طول شوک شکست به دست نیاید، بعداً به طور فزاینده‌ای دشوار می‌شود.
یک رهبر لیاقت این نام را ندارد، مگر اینکه گاهی اوقات حاضر باشد تنها بایستد.
پیشین: ایماگویه‌های تاگور
اولی خیلی عجیب است خصوصا اینکه از زبان یکی از بزرگترین سیاستمداران و استراتژیستهای امریکایی گفته شود.
پاسخحذفیکجورهایی برای دیگران "بدآموزی" دارد!