دلنوشته‌ی الاغی

                                                                                                          شنبه ۴ امرداد ۱۳۹۳
                   
جناب آقای مطهّری

  

با عرض سلام،

  

با توجّه به اینکه در دعوای جاری ذکر خیری هم از حقیر شد،‌ جا دارد نکاتی را گوشزد کنم:

  

معنای آیه‌ی شریفه لزوماً به این معنا نیست که بنده بدصدا هستم. معنایش این است که چه بسا برای آدمیان من اینطور باشم. حتماً اگر کتابی هم برای خران نازل می‌شد، در آن می‌آمد «إنّ انکر الأصوات لصوت الإنسان». عیال، صدای بنده را در حدّ پاواروتی ِشما قبول دارد.

  

شما من را فاقد معنویّت دانسته‌اند که بی‌انصافی است چون من خیلی مشتی و بامرام هستم. مگر اینکه منظورتان از معنویّت،‌ معنویّت ِ پروژه‌ی «عقلانیّت و معنویّت» باشد وگرنه حیوان پیدا می‌شود بالاتر از انسان. در همین قرآن شما آمده که برخی مردم از چهارپایان نادانتر هستند و لازمه‌اش این است که ما از خیلی از شمایان برتریم. خر بلعم باعورا شرف دارد به همه‌ی آدمهای زبان‌نفهم. خود من دارای مقام ولایی در خری هستم و علّتش این است که مقام عظما در سفر تبعیدی به سیستان و بلوچستان بر من سوار شدند. مستر جینگیلز در فیلم «دالان سبز» را که به خاطر دارید؟

  

در ضمن،‌ الاغ‌بودن به گوش درازداشتن نیست. هر معیار به شرط لایی برای آن دارید، به دور و بر خود نگاه کنید،‌ حتماً کسانی را با آن ویژگی‌ها می‌یابید. از همین مجلس شورا که در آن حضور دارید آغاز کنید.

  

با احترام