چهارشنبه ۷ مهر ۱۳۹۵
پس از عذرخواهی مرتضوی میتوان نوع جدیدی از عذرخواهی را بهتر تبیین
کرد. در این شیوه نامهی عذرخواهی با پز قانونیمحوری یا اخلاقمداری نوشته میشود
ولی اوّلاً هیچ مسئولیّتی به عهده نمیگیرد ثانیاً از خدا و پیامبر و اسلام
هزینه میشود تا عمل خویش را توجیه کند، ثالثاً بار دیگر بر درستبودن کلیّت عمل به
نام دفاع از انقلاب تأکید میشود. به اینها شاید بتوان موارد دیگری هم افزود.
مدیرمسئول یالثارات این عذرخواهی را متوجّه قوّهی قضائیّه کرده است که
معلوم نیست چرا. نه مخاطب آن نوشته این قوّه است و نه به آن در آن یادداشت اشاره
شده است. نویسنده تعمّد دارد که عذرخواهی را به سه نفری که تمام ویژگی های آن
را آورده و فقط به نام آنان اشاره نکرده متوّجه نکند چون از دید او به شخص حقیقی
یا حقوقی اشاره نشده است.
مدیرمسئول خطا را فقط در چند جمله و «خروج اندک از حیای نوشتاری» دانسته است. اگر اشاره به رابطه نامشروع و جز آن به خودی خود خطا و خروج از حیا بود،
باید تمام روزنامهها و سایتها به خاطر داشتن بخش «حوادث» که ماشاءالله پر است از
موارد قتل و تجاوز به عنف و همدستی یکی از زوجها با فاسق یا معشوقه برای کشتن
دیگری و جزآن بسته شوند. بحث بر سر دروغ و جعلی بودن یک خبر چندشآور است که
نویسنده به هیچ روی آن را نپذیرفته است.
سخنگفتن از ستمگری و ستمپذیری هم در نوع خود جالب است که گویا ستمگر نگران ستم
شده است. در حالی این نشریّه از زبان مردم از فساد مینالد که دولت گذشته دارای
بالاترین مقدار فساد بود و بنا به گفتهی آگاهان رئیس سابق خود دارای حکم قضایی
سنگینی است که اجرا نشده ولی همین نشریّه در جریان «نمایش نصیحت» رهبر و برادر
مؤمن به دفاع تمام قد از احمدینژاد برخاسته است. چه کسی ستمگر است و چه کسی
ستمپذیر؟
پ.ن: سایت
مشرق در مقدّمهی خود آورده که «نشریه یالثارات وقتی دید از مطلبی که چندی پیش
منتشر کرده است تعابیر دیگری شده است در حرکتی اخلاقگرایانه رسما با درج یادداشتی
بابت انتشار مطلبش عذرخواهی کرد» عجب!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.