شنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۰
معنویّاتی را که انسان به آن توجّه دارد با هر مفهومی که آن را بنامیم -خدا، سرآغاز زمان، حقیقت هستی، سروش کارگاه هستی، سروشهای انسانی،...- با موسیقی قابل حصول است. انسان آن چنان که بر بال موسیقی می‌تواند به خدا، به حقیقت، به معنویّت و به انسانیّت برسد، با هیچ وسیله‌ی دیگری نمی‌تواند برسد. فرق آن مثل سرعت نور است با سرعت اتوموبیل؛ هر دو می‌توانند در یک مسیر حرکت کنند ولی این کجا و آن کجا. موسیقی گاه در یک لحظه انسان را به جایی می‌رساند که با هیچ وسیله‌ی دیگری نمی‌توان به آن مقصد رسید؛ نه با نوشته، نه با تصویر و نه منظره‌ای.*
*بخشی از مصاحبه با مجلّه‌ی «راه نو». متن کامل را از اینجا دریافت کنید.
دولت پیر مغان باد که باقی سهل است
پاسخحذفدیگری گو برو و نام من از یاد ببر
به شعر حافظ شیراز می رقصند و می نازند
پاسخحذفسیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی
به احتمال قریب به یقبن، منظور خواجه از "شعر حافظ شیراز" صدای سیاوش بوده.