حاشیه بر اخبار -۹۰ جمعه ۱۲ خرداد ۱۴۰۲
نماینده‌ی رئیس‌جمهور در امور روحانیّت: از ۷۵ هزار مسجد کشور در ۵۰ هزارتای آن بسته است.
- کوتاه و مختصر کارنامه‌ی حکومت دینی. نماز عمود دین و مساجد پایگاههای دین اسلام به عنوان یک دین اجتماعی اند. گوینده تقصیر را گردن دولت یا دولتهای قبل می‌اندازد در حالی‌که این امر ربطی به دولت ندارد. البتّه دارد ولی نه به آن معنا که او اراده می‌کند. گریز از مساجد پیامد هرچه بیشتر حکومتی‌شدن دین است که به گزیر از روحانیّت انجامیده و وجه اعتراضی آن عمّامه‌پرانی شده و شمار جوانانی که به عنوان طلبه به حوزه‌ها مراجعه می‌کنند نیز سال به سال کمتر می‌شود. اینها چیزی نیست که با تغییر دولت ایجاد یا حل شود.
افسر اطلاعاتی سابق عراق: به خمینی در تهران سوءقصد کردیم.
به گمانم بار اوّلی است که خبر سوءقصد با کارگذاشتن بمب در بالش آیت‌الله خمینی جایی منتشر می‌شود. گفتگو حاوی مطالب ناگفته‌ای است از جمله شرکت عراق در انفجارهای دفتر نخست‌وزیری، حزب جهوری اسلامی و سوءقصد به خامنه‌ای. پیشتر هم بنی‌صدر گفته بود که کارشناسان نظر داده بودند که انفجارهایی مانند انفجار حزب جمهوری اسلامی نمی‌تواند کار یک گروه شبه‌نظامی باشد و یک سازمان اطّلاعاتی بزرگ پشت آن است. گفتگوهایی از این دست نشان می‌دهد که چقدر اطلاعات ما از گذشته محدود، ناقص و در خور ویرایش است.
اعترافات رئیس سابق زندان اوین در سال ۶۷
- این سخنان حیرت‌آور (یک و دو) در ظاهر چیز زیادی به دانسته‌های ما از آن زمان نیفزود ولی توجّه کنید که گوینده در طرف مخالف ماجرا قرار دارد. هرچه دیگران گفته‌اند از موضع مخالف جمهوری اسلامی بوده و یک ناظر کاملاً بیطرف نمی‌تواند به رغم شواهد بسیار اعتبار صددرصدی به تمام گفته‌ها ببخشد ولی وقتی یک‌نفر از جانب عاملان مطلبی را بگوید که مشترک بین دو سوی قضیّه باشد، آن مطلب وثوق خدشه‌ناپذیری پیدا می‌کند. برای مثال مهر تأییدی خورد بر اینکه هدف همه‌ی مخالفان سیاسی از تمام گروههای بوده‌اند و نه تنها مجاهدین که پس از خروج بخواهند وارد فاز عملیّات بشوند. از آن بالاتر سؤالهای طرح‌شده هم به اصطلاح فرمالیته بوده و حتّی کسانی که توّاب شده بودند هم تا جایی که در دایره‌ی قدرت عاملان بود اعدام می‌شدند. مطلبی که من -به رغم تعدّد گزارشها و شاهدان -همواره با احتیاط در پرانتز می‌گذاشتم، عقد اجباری یا تجاوز مشروع به دختران اعدامی بود. مطلب آن‌قدر ثقیل بود که نیاز به شاهدی از درون نظام داشت و متأسّفانه برای اوّلین بار از این سوی ماجرا تأیید شد.
یک‌نکته که هدف نقد ناقدان قرار گرفت، گفته‌ی مرتضوی درباره‌ی کاره‌ای نبودن حمید نوری و ربط آن به دادگاه اخیر بود. حمید نوری واقعاً در برابر امثال رئیسی و پورمحمّدی کاره‌ای نبود و در واقع پادو آنها بود؛ در عین حال دستیار جنایتکار بودن از جرم او نمی‌کاهد تا این موضوع بخواهد به نفع او تمام شود. اینکه سخنان او را تطهیر نظام یا روایت‌سازی نامیده‌اند نشان می‌دهد که مخالفان تا چه حد درکی بسته و محدود از انسان، جامعه و پیچ‌وخمهای آن دارند. گویا دوگانه‌ی جلّاد و قربانی باید برای همیشه حفظ شود و اگر کسی بخواهد تغییر کند باید دنبال انگیزه‌های پنهان و اهداف مخفی او بود. غلبه‌ی این دیدگاه بین مخالفان چشم‌انداز خوبی را برای آینده ترسیم نمی‌کند. البتّه این حرف بجاست که رئیس زندان باید بسیار بیش از این بداند و مجال اندک اخیر نمی‌تواند همه‌ی دانسته‌های او را در بر بگیرد. نیاز است که یک گروه مستندساز سر فرصت به سراغ او برود تا آنچه می‌داند را برای ثبت در تاریخ ضبط کند.
محمدرضا عالی‌پیام (هالو) مورد تفقّد شدید سلطنت‌طلبان قرار گرفت.
- در ادامه‌ی مطلب فوق باید عرض کنم که چشم‌انداز آینده واقعاً روشن به نظر نمی‌رسد. خادمان نظام اینجا رجز می‌خوانند که «گفته بودیم به سراغتان می‌آییمِ.» آنجا سلطنت‌طلبان همه‌ی مخالفان خود را قلع‌وقمع می‌کنند، چپها خود معترف به تندخویی خودشانند و فحّاشی و بی‌ادبی وجه مشخّصه‌ی براندازان است. اتّهامهای حضرات به عالی‌پیام را مرور کنید تا متوجّه شباهت آنها با مشابه آن سخنان به مرتضوی بشوید. حرکت به سوی یک جامعه‌ی سالم و مردمسالار با تمرین امروز به دست می‌آید؛ کسانی که در مرحله‌ی نظر و گفتگو نمی‌توانند آداب آن را رعایت کنند وقتی به قدرت برسند چه خواهد کرد؟
تعداد مساجد در کشور پس از انقلاب سه‌برابر شده و از ۲۵هزار به ۷۵هزار رسیده است. حالا دقیقا همان ۲۵هزار سابق فعالند. فتامل!
پاسخحذفو جمعیت کشور هم دوبرابر و نیم شده
حذفبله صحیح است.
حذف