انتخاب بین بدتر و بدترین

حاشیه بر اخبار -۹۶                                                                                         جمعه ۱۱ اسفند ۱۴۰۲

خاتمی رأی نداد

تأثیر رهبر بر حرکتهای اجتماعی کتمان‌ناپذیر است و تجربه‌ی گذشته‌ی ایران و حتّی کشورهای پیشرفته از اروپا گرفته تا امریکا این را به خوبی نشان می‌دهد. یکی از مشکلات تغییرخواهان داخل کشور در سی وپنج‌سال گذشته این بود که مهمترین چهره‌ی آنها تکلیفش با خودش مشخّص نیست؛ آن از انتخابات مجلس سال نود، این هم از امسال. آن رأی‌دادن یواشکی هیچ توجیهی نداشت. اگر خاتمی می‌خواست رأی بدهد نیازی به حضور در دماوند نبود و می‌توانست این کار را در تهران و جلو دوربین‌ها انجام دهد و امسال هم اگر قرار به رأی‌ندادن بود چه نیازی به گفتن آن حرفها درباره‌ی قهرنکردن با صندوق؟ متأسّفانه کسی که در یک مسأله‌ی کوچک شخصی نمی‌تواند با خودش کنار بیاید، سالها محور حرکت اصلاحی در ایران بوده است.

 

رأی‌نیاوردن مطهّری، ‌فهرستش و صادق لاریجانی 

وقتی اکثریّت معترض که تا دیروز متمایل به اصلاح‌طلبان بود کنار می‌کشد، نتیجه معلوم است. آنان که بر اساس تکلیف رأی می‌دهند گرایش نمایندگانشان هم مشخًص است. درست نمی‌دانم «نظام» از رأی‌نیاوردن  امثال مطهّری و نوبخت خوشحال‌تر است یا لاریجانی؟ این شکست لاریجانی میخی بود بر تابوت او که از دوران روح‌الله زم و بازی با اخبار راجع به دخترش و قصّه‌سازی برای خود وی آغاز شد. پایانی تلخ برای آدم خام و بی‌تجربه‌ای که پای در مسیر سیاستی گذاشت که هیچ شناختی از بازیهای آن نداشت.

 

پیشتازی نبویان و رسایی در تهران

روند «انتخابات» در ایران -دست‌کم از دید اهل مشارکت- از خوب،‌ متوسّط، بد به معتدل و بد رسید. در بین گزینه‌های نوع رهیافت چالش با حاکمیّت هم گاهی جواز انتخاب بین بد و بدتر شنیده می‌شد. حالا و با این نامهایی که از صندوق در می‌‌آید فکر می‌کنم یک شاخص جدید ثبت شده و آن هم انتخاب بین بدتر و بدترین است. اینجا دیگر ته ماجراست چون بالاتر از سیاهی رنگی نیست. 

 

پیشین: شاهزادگی و شاهزدگی