در سه دهه‌ی اخیر و به ویژه در یکی دو سال گذشته، کارهایی به نام دفاع از دین انجام شد که در حالت دیگر- مثلاً بر مصدر قدرت نبودن روحانیان- در خور سرزنش و نکوهش بود. عاملان آن با این توجیه که اهم و مهم کرده‌اند یا برای دفاع از کیان اسلام یا نظام هرکاری مباح است، به آن دست زده‌اند و گاهی نقل قولی از بنیادگذار انقلاب را هم ضمیمه‌ی آن کرده‌اند. آیا هدف مقدّس می‌تواند مانع جزادیدن عاملان ِکار نادرست شود؟ ابتدا به این گفتار از مرحوم آیت‌الله بهجت توجّه کنید:
«...این روایت را از بعضی علما شنیدم- شاید هم دیده باشم، درست یادم نیست- که دیدند حضرت رسول- صلّی‌الله علیه و آله و سلّم- محزون است. عرض کردند چرا محزون هستید؟ فرمود: با این که تمام جنگهایی که کردم به علم و امر خدا بود، با این حال جبرئیل آمد و گفت هر آنچه بر سر دیگران آوردی، بر سر فرزندان تو خواهد آمد! با اینکه همه‌ی آنها به حق بود...» ( در محضر بهجت، محمّدحسین رُخشاد، کتاب سوّم، ص۲۶۴)
دستگاه آفرینش نه با کسی شوخی دارد نه پارتی‌بازی سرش می‌شود. وقتی حتّی اعمال صحیح و به فرمان خدای پیامبر اسلام در دنیا دارای چنین تبعاتی باشد، عاقبت کسانی که دست به افعال ناشایست به نام دین می‌زنند در دو جهان چگونه خواهد بود؟ جبرئیل به رسول خدایی که خداوند در قرآن به او می‌گوید «ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی»، می‌گوید کافران را کشتی؟ زنانشان را بیوه و فرزندانشان را یتیم کردی؟ فرزندانت را یکی پس از دیگری می‌کشند و خانواده‌شان را به اسیری می‌برند. تو خود حکایت مفصّل بخوان از این مجمل.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.