بازگشت

                                                                                                        چهارشنبه ۳۰ آذر۱۳۹۰                           

               بازآمد آن مغنّی با چنگ ساز کرده                           دروازه‌ی بلا را بر عشق باز کرده

               بازار یوسفان را از حسن برشکسته                        دکّان شکّران را یک‌یک فراز کرده

               شمشیر در نهاده سرهای سروران را                  وان گاهشان ز معنی بس سرفراز کرده

               خود کشته عاشقان را در خونشان نشسته               وان گاه بر جنازه‌یْ هریک نماز کرده

               آن حلقه‌های زلفت حلق که راست روزی                   ای ما برون حلقه گردن دراز کرده

               از بس که نوح عشقت چون نوح نوحه دارد                کشتیّ جـان ما را دریای راز کرده

               ای یک ختن شکسته ای صد ختن نموده                 وز نیم غمزه ترکی سیصد طراز کرده

               بخت ابد نهاده پای تو را به رخ بر                          کت بنده‌ی کمینم وانگه تو ناز کرده

               ای خاک پای نازت سرهای نازنینان                         وز بهر ناز تو حق شکل نیاز کرده

               ای زرگر حقایق ای شمس حقّ تبریز                      گاهم چو زر بریده گاهم چو گاز کرده