کم‌ گوی و گزیده

                                                                                                          سه‌شنبه ۲ مهر ۱۳۹۲

 در زندگی روزمرّه، وب، برخوردهای اجتماعی و تحصیل و تدریس و تألیف، چه بسیار کسانی که پُرمی‌نویسند و پُرمی‌گویند و بازمی‌نویسند و بازمی‌گویند و باز و باز و...
   

ادموند گتیه فیلسوف امریکایی با انتشار مقاله‌ی «آیا معرفت، باور صادق موجّه است؟» نقشی بسیار اساسی در به پرسش کشاندن یکی از مسائل فلسفه داشت که بیش از دوهزارسال کمابیش دست‌ناخورده باقی مانده بود. «مسئله‌ی گتیه» بحثی پردامنه را آغاز کرد که با صدها کتاب و مقاله ادامه یافت و هنوز محلّ بحث است. امّا آنچه به این نوشتار مربوط می‌شود گزارش نظر وی نیست، بلکه این است که تألیفات وی منحصر به همین مقاله‌ی سه صفحه‌ای است و او پس از آن چیزی ننوشت. در برابر این پرسش که چرا چیزی نمی‌نویسد گفته که «حرف بیشتری برای گفتن ندارم». نکته‌ی جالبتر اینکه اين مقاله را هم برای گذراندن یکی از مراحل اداری دانشگاه و به تشویق دوستانش نوشت و گرنه ممکن بود همین را هم ننویسد. (من اگر جزو مسئولان آن دانشگاه بودم به بهانه‌ای اداری او را مجبور می‌کردم مقاله یا مقالات دیگری بنویسد!) 

 

بسياری از مثالها معمولاً نمونه‌ای آرمانی از یک مسئله هستند؛ شاید نتوان مثل آنها بود ولی ما را به تجدید نظر در روش خود دعوت می‌کنند.