دوشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۶
جدّی‌گرفتن
فیلم «واندرومن» برای اینکه موضوع یک نوشته شود دور از ذهن است ولی ماجرا از وقتی
از حالت شوخی درآمد که جیمز کامرون پس از تماشای آن فیلم گفت که این فیلم به نسبت
«نابودگر» گامی رو به عقب برای زنان است چون دایانا برعکس سارا کانر از جذّابیّتهای جنسی خود
سود می‌برد. اوّل اینکه از اظهارنظر کامرون تعجّب کردم چون اصلاً سطح فیلمسازی او
با جنکینز به ویژه در فیلم آخرش خیلی تفاوت دارد و دیگر اینکه قهرمان مؤنّث
نابودگر انسان است و دایانا موجودی اساطیری که در واقع نه زن است و نه مرد. پتی جنکینز ازخداخواسته
به او جواب داد تا بازار حرف‌وحدیث درباره‌ی فیلمش داغ بماند.
فیلمهای عامّه‌پسند از این جهت درخور اعتنایند که به هرحال تأثیری
هرچند اندک روی فرهنگ عامّه می‌گذارند و چه‌بسا آینه‌ی زمانه نیز باشند. این فیلم
از آن جهت منفی است که یک جنگ کاملاً جدّی و مرگبار را به جنگ خدایان فرومی‌کاهد.
جنگ جهانی دوّم از آنجا شروع شد که آیریس خدای جنگ آن را برافروخت و آنجا تمام
شد که یک موجود فراانسانی آن را خاتمه داد؛ در این میان انسانهای واقعی با تمام
صفات مثبت و منفی‌شان در حاشیه و فرعی‌اند. فلسفه‌ی یونان واکنشی منفی به ساختار
فکری چندخدایی آن سرزمین بود و چنین فیلمی اثری ماقبل مدرن بلکه ضدّ آن است. فیلم
می‌توانست با استفاده از ایده‌های ربّ‌النّوع افلاطونی کاری کند که دست‌کم اینقدر
بچّه‌گانه و سهل‌انگارانه به نظر نیاید گرچه آن هم بالاخره حرف زمانه‌ی ما نیست.
این فیلم برای زنان یک وجه مثبت دارد که خود جنکینز پا به حریم
مردانه‌ی ساخت فیلمهای عظیم و پربودجه و به‌اصطلاح بلاک‌‌باستر گذاشت و گویا از
دید تماشاگران عام لااقل از پس آن برآمد؛ همین هم کم دستاوردی نیست.
ولی دختره به چشم خواهری خوب چیزیه:)))
پاسخحذفواییی فرییید !!
پاسخحذف