فتنه‌ی تغلّب

                                                                                                    پنجشنبه ۶ دی ۱۳۹۷

   

   

«فتنه‌ی تغلّب» نام خوبی است که نظام برای ماجرای ۸۸ انتخاب کرده است. تغلّب یعنی چیرگی با زور و آنکه چنین کرد نظام بود نه معترضان سبز ۸۸. چه کسی با زور بر رأی مردم شورید؟ چه کسی پیش از روز انتخابات دست به بازداشت افراد زد؟ چه کسی اسناد ستاد میرحسین موسوی را جمع‌آوری و ضبط کرد؟ در رسانه‌های چه کسی پیروزی فرد نظرنزدیک -پیش از پایان شمارش آرا- ابتدا با درصد و سپس با عدد اعلام شد؟ چه کسی پیش از رسیدگی به شکایت از عدم بیطرفی شورای نگهبان و رسیدگی به تخلفات بلافاصله پیام تبریک انتخابات را صادر کرد؟ و این رشته سر دراز دارد.

  

امسال ۹دی شاید بر اثر بازشدن پرونده‌ی تقلّب و سخنان رضا خاتمی دوباره پرهیاهو شد. پیشتر حرف اضافه‌شدن هشت میلیون رأی را خود اصولگرایان مانند زاکانی و رضایی پیش کشیده بودند که این بار نقل قولها از هاشمی، سلیمانی و قالیباف و پورمحمدی را هم اضافه کرد. آن‌چنان که خود میرحسین پس از دورشدن از روزهای پرالتهاب خرداد۸۸ گفت که دیگر مسأله فراتر از یک انتخابات است و علاوه بر زندانیان و کشتگان و دیگر نابسامانی‌های پس از آن، بر سر اندکی جمهوریّت باقی‌مانده در نظام و قلع‌وقمع آن از سوی ارباب «تغلّب» است.

 

یک‌سر آن انتخابات دولتی بود که اکنون بسیاری از اعضایش یا در زندانند یا جزو مطرودان و کناره‌گرفتگان نظام به شمار می‌‌آیند. یک‌طرف هم شورای نگهبانی بود که علاوه بر اعتراف خودی‌ها به نقض بیطرفی در آن انتخابات، ‌بعدها با ردصلاحیّت امثال سیدحسن خمینی و هاشمی رفسنجانی حادثه‌ساز شدند و اتهام‌های دبیر فرتوت آن پیرامون دریافتی میلیاردی خاتمی از عربستان (که اگر یک دلارش درست بود،‌ حالا خاتمی در زندان بود) به تنهایی نشان از میزان سلامت وجدان،‌ فکر و دیانت این افراد دارد.

انتخابات۸۸ حالا دیگر فراتر از یک انتخابات تاریخ‌گذشته است، یک دوراهی است که بیطرفی در آن معنا ندارد و محک و معیار شعور و «بصیرت» افراد است. همانطور که ۲۸ مرداد ۳۲ صرفاً یک روز در تقویم یا سالگرد در تاریخ معاصر نیست. همانگونه که امروز کسانی که کودتا علیه دولت دکتر مصدّق را قیام ملّی می‌خوانند و آن را جشن می‌گیرند، در نهایت گستاخی به صرافت بازگشت به عرصه‌ی قدرت افتاده‌اند و طلبکار هم هستند، ارباب «تغلّّب» که خود سالهاست با زور سرنیزه بر حریفان غلبه یافته‌اند، عمل خود را برای توصیف جناح مقابل به کار می‌برند بی‌‌آنکه حتّی جرأت دادن تریبونی به معترضان برای بیان دلایل و اسناد خود داشته باشند. عجز و بهت رهبرنظام در ویدئویی که اخیراً از وی منتشر شده در برخورد با کروبی و موسوی دیدنی است. صحّت پیش‌بینی سران سبز از آینده‌ی دولت و نظام و بصیرت ادّعایی خامنه‌ای پس از گذشت چندسال آشکار شده،‌ آنکه اخطار داد و انذار در حصر است و آنکه هرچه بافت پنبه شد، بر سریر قدرت به مدد نعل و پوستین وارونه‌ی تقلّب و تغلّب.