شنبه ۵ شهریور ۱۴۰۱
از یکی از ائمّه‌ی جمعه نقل است که مدّتی پیش از آغاز درس خارج رهبرنظام گفته بود که ایشان مدّتها از درس و بحث دور بوده‌اند (و چه وقت نزدیک بوده‌اند؟) حالا که بنا به ضرورت (کدام ضرورت؟) باید متکفّل امر مرجعیّت شوند، با آن همه مشغله‌ای که دارند روزی سه ساعت را برای مطالعه و یادآوری دروس گذشته صرف می‌کنند تا آمادگی لازم را برای تدریس پیدا کنند. معنای این کلام ناگفته پیداست. بعدها معلوم شد که امثال شاهرودی در این «مطالعه» ایشان را کمک می‌کردند تا به مدد معلّم سرخانه، بدون داشتن سابقه‌ی لازم امری را بعهده بگیرد که در صلاحیّتش نیست. زنده‌یاد منتظری به همین موضوع اعتراض کرد که ماجرای حصر و باقی قضایا پیش آمد.
از آنجا که «پسر کو ندارد نشان از پدر... الخ» ماجرای سیّدعلی به نحوی دیگر برای سیّدمجتبی تکرار شد. در هیاهوی سال ۸۸ و اوج جنبش سبز بود که تدریس کتاب کفایة‌الاصول (آخرین کتاب از مقطع سطح عالی و پیش از درس خارج) سیّدحسن خمینی به اتمام رسید و ایشان تدریس خارج را آغاز کرد در حالیکه مجتبی هنوز به آخر کتاب کفایه نرسیده بود. پس از آغاز سال تحصیلی طرفداران مجتبی به او گفتند که چه نشستی که رقیب یک‌سال از تو جلو افتاد. در آینده او سابقه‌ی تدریس خارجش از تو بیشتر خواهد بود. به تشویق اطرافیان، مجتبی خامنه‌ای در اقدامی غیرمعمول وسط سال تحصیلی تدریس کفایه را نیمه‌کاره رها و تدریس خارج را آغاز کرد تا پسر رهبر فعلی از نوه‌ی رهبر قبل عقب نیفتد. کاری کاملاً ناشیانه، سیاسی و برخلاف روند عادی حوزه علمیّه. همان هنگام این نحو آغاز تدریس -که بوی سیاست می‌داد نه روال علم حوزوی- با اعتراض برخی مراجع روبه‌رو شد. بعضی مراجع در جواب کسانی که خواستار دادن گواهی اجتهاد به مجتبی شده بودند گفتند که «گواهی اجتهاد را برای خودش می‌خواهید یا پدرش؟». آن زمان البتّه آیت‌الله خامنه‌ای هنوز امام خامنه‌ای نشده بود. حالا زدن چنین طعنه‌ای برای گوینده‌اش خیلی گران تمام خواهد شد.
وقتی نوشته‌ی میرحسین موسوی درباره‌ی ولایت‌عهدی مجتبی منتشر شد، خیلی‌ها آن را امری تاریخ مصرف‌‌گذشته و بیهوده خواندند ولی خیلی نگذشت که تقارن زمانی تبلیغ درس خارج مجتبی با این هشدار نشان داد که مثل گذشته میر سبز در خشت خام چیزی دیده که بسیاری در آینه ندیده‌اند.
فارابی می‌خواهد درباره حسین همدانی فیلم بسازد. موسوی دو کلمه حرف زد، به چه دست و پای زدنی افتادند!
پاسخحذفسلام
پاسخحذفبعضی می گویند رهبر آینده از افراد معروف و شناخته شده نیست و حتی مدعی هستند که حدودا سه سال است که تحت آموزشهای لازم است تا بعد از اعلام خبر مرگ رهبر فعلی ،ایران را طبق نظر حاکمان پشت پرده کشور اداره کند .
فهمیدن اینکه در آینده چه اتفاقی می افتد کار سختی نیست و راههای مختلفی برای این مسیله هست.
گمان می کنم اگرحکومت جمهوری اسلامی روی کار باشد امیدی به آینده روشن نباید داشت .
جمله آخرت نتیجه‌ایه که یواش یواش همه با هر عقیده و گرایش سیاسی در ایران دارن بهش می‌رسن.
حذف