از پاس تا شهدای ‌الوند

            

مطلبی نوشته بودم درباره‌ی دلّالی در سینمای ایران که خواننده‌ای نظری داد قریب به این مضمون که اوضاع سینما- یا مملکت- خرابتر از آن چیزی است که می‌پندارید و با این پیرایشهای جزئی درست نمی‌شود. صرف نظر از درستی یا نادرستی ِاین پیام، چند روزی نگذشت که شاهدی به نفعش پیدا شد. درباره‌ی برنامه ی ورزش از شبکه‌ی دو و تبدیل آن به ورزش از نگاه دو نوشته بودم که بحث برسر نام یک برنامه‌ی بیست و چند ساله بود که بهتر بود عوض نمی شد حالا نام نه ، که یک باشگاه معروف چهل و چهارساله را به راحتی محو می‌کنند. گفتنی زیاد است ولی من به سه نکته اشاره می‌کنم.

اوّل بازی حضرات با مفهوم خصوصی‌سازی است. ابتدا اعلام شد- در مصاحبه‌ای تلویزیونی- که تیم در راستای خصوصی سازی به استانداری همدان واگذار می شود. بعد از اعلام، تازه فهمیدند که چه افتضاحی شده و استانداری نهادی خصوصی نیست. سپس گفتند که شهدای الوند نام نهادی خصوصی است که واضح بود تنها توجیه و ظاهرسازی است.

دوّم اینکه به فرض واقعاً واگذاری به نهادی خصوصی است و استاندار در مصاحبه‌ی خود اشتباه کرده و ما هم آلزایمر گرفته‌ایم و قسمتی از خبرهای چند روزه را فراموش کرده‌ایم. با اظهار اینکه در این واگذاری ریالی جا به جا نشده مشکل دیگری بروز می‌کند. تیم یا ملک شخصی ِرئیس نیروی انتظامی- که در چند ماه اخیر بدجور خبرساز شده- هست یا نه. اگر هست ایشان بفرماید که کی و کجا این تیم با سرمایه‌ای میلیاردی به تملّک ایشان درآمده و اگر نیست، ایشان به چه حقّی اموال دولتی را که در حقیقت بیت المال و متعلّق به مردم است به رایگان به نهادی خصوصی می‌بخشد؟ فردای ِامضای این قرارداد آنها می‌توانند امتیاز این تیم را میلیاردها تومان به هر که خواستند بفروشند، نیروی انتظامی به چه حقّی به اموال عمومی- با شعارهایی فریبنده مانند تقدیم به شهدای همدان- چوب حراج زده است؟

سوّم نام و سابقه‌ی تیمی است که قهرمان آسیا شده است. واقعا باور این مسأله برای من سخت است که چطور می توان چنین تیمی را رسماً نابود کرد و اساساً در فکر آقایان- البتّه اگر توهین به دیگر صاحبان ِفکر نباشد- چه می گذرد؟ یکی از سه قطب فوتبال کشور که دارای مکتبی به نام مکتب پاس، تیمی مبتنی بر نظم وانضباط و قدرت بدنی بوده است ونامش با نام فوتبال این کشور گره خورده و بازیکنان و کاپیتانها و مربّیان ِبسیاری از جمله حسن حبیبی و همایون شاهرخی  تا وحید هاشمیان و جواد نکونام را تحویل فوتبال ملّی داده است، شایسته‌ی چنین عاقبتی است؟

امیدوارم که پشت این اقدام نیّت دیگری باشد مثلاً- در بهترین حالت- تیم واگذار شود ولی با خرید تیمی دیگر در دسته‌های پایین تر مجدداً به لیگ برتر برگردند ولی چرا؟ برای درآمدزایی؟ پولی دریافت نشده تا از مابه‌التفاوت ِتیم گرانتر لیگ برتری و تیم ارزانتر ِدیگر درآمدی کسب شود. نمی شد با تقویت تیم شهدای‌الوند در عرض دو سه سال آنرا به لیگ برتر آورد؟ واقعاً از این بهتر نمی شد جلو ِنام شهدا علامت سؤال گذاشت.

نوشته بودم ما ملّت خراب کردن و ساختن و بازخراب کردن و ساختنیم. تیمی با کمتر از یک سال سابقه به نام شیرین فراز کرمانشاه به لیگ برتر می‌آید و تیمی چهل و چهار ساله ناگهان واگذار می شود؛ یک جای کار ایراد دارد. از این می ترسم که پس از این شاهد واگذاری تیم پرسپولیس تهران به انصار ِدارقوزآباد و تیم استقلال به فدائیان علی آباد کتول باشیمِ؛ با اوضاع جاری کشور اصلاً بعید نیست.