دشمن

         
بی خبر بودم که دیرگاهی ست
در تعقیب من‌است.

هنگامی که به آهنگ ِچیدن گلی نوشکفته
                                                    فرود آمدم
از حضورش آگاهی یافتم
در چند گامی ِمن ایستاده بود
و چون ریگزاران داغ و سوزاننده بود
راه خود گرفتم.

امّا چندان که آفتاب
                        زوال گرفت
سایه‌اش بر خاک دراز شد
و به قصد آنکه راه را به من بنماید
از من گذشت.

شعری از ژاک شاردن با ترجمه‌ی احمد شاملو

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.

Real Time Web Analytics