می‌نامک

من بی می ناب زیستـن نتوانـم
بی بـاده کشیـده بار تـن  نتوانـم
من بنده‌ی‌آن دمم که‌ساقی گوید
یک جام ِدگر بگیـر و من نتوانـم

می نوش که عمر جاودانی این است
خود حاصلت از دور جوانی این است
هنگـام گل و بـاده و یـاران سرمسـت
خوش‌باش دمی که زندگانی این است

سطور فوق و دو رباعی دیگر با خوانش شاملو و آواز شجریان.