چند نمونه از هزلیّات سعدی


                                                  
                آمد به نماز آن صنم کافرکیش              ببـریـد  نمـاز ِ مـؤمـنـان و  درویـش
               می‌گفـت امـام مستمنـد دل‌ریـش             ای‌کاش من ازپس بـُدمی وی ازپیش
                                                         ***   
            ای معشـر یاران که رفیقـان منیـد              عیش خوش خویشـتن  منغص نکنید
           این مطرب ما  نیک* نمـی‌داند  زد               زین‌جاش برون کنید و نیک‌ش بزنید
                                                        ***
           گـر خوبـتر از روی تو باغـی بودی               پایـم  همـه روزه  راه ِ آن  پیـمـودی
         چندان کـَرَمت نیست که  خشنود کنی               درویشـی از آن  بـاغ  به شفتـالودی؟
                                                      
                                                         ***
         ز چشم مست تو امید خواب می‌بینم               توخوش بخفت که مارا قرار خفتن نیست
        به  دیدن از تو قناعـت نمی‌توانم کرد              حکایتی دگـرم هسـت و جای گفتـن  نیست
                                                         ***
      حریف‌عمر به سربرده در فسق وفجور             به وقت مرگ پشیمـان همی خورد سـوگند
      که توبه کردم و دیگر گنه نخواهم کرد              تو خود دگر نتوانی، به ریش خویش مخند    
                                                         ***
        آن عهــد به یـاد داری و دولت و داد               کـز عاشـق بـی‌چـاره نمی‌کـردی  یـاد؟
        آنگه بگریختی که کس*چون‌تو نبود              وامروز بیامدی که کس چون تو مباد
                                                         ***
         تـرسـم کـه بنـفشـه آب سـیبـت  ببـرد               بازار ِ جمـال ِ دل ‌فریبـت  ببـرد
          برحاشیه‌ی دفتر حسن آن خط زشت              منویس  که رونق کتیبت ببرد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.

Real Time Web Analytics