تفاوت‌ وجهه‌ی خاتمی و احمدی‌نژاد

                        

یکی از موارد بررسی و قیاس وجاهت رجال سیاسی، چگونگی برخورد رؤسای دیگر کشورها، خصوصاً کشورهای منتقد یا حتّی دشمنشان با آنهاست. مردان بزرگ حتّی دشمنان خود را به تحسین و فروتنی وادار می‌کنند ولی مردان کوچک را کسی به شمار نمی‌آورد و آنان نیز جز چنگ‌انداختن بر چهره‌ی دیگران هنری ندارند.

فرانسه
احمدی نژاد را رؤسای جمهور کشورهای بزرگ مانند فرانسه به حضور نپذیرفتند.
نحوه‌ی استقبال از خاتمی در سفر به فرانسه- بر خلاف گفته‌ی کذب محمود- سه امتیاز داشت:
۱. شیراک متفاوت با استقبال از دیگر مهمانان که در سرسرای الیزه یا حدّاکثر جلو در کاخ از آنها استقبال می‌کرد، برای خاتمی به پایین پلّه‌ها آمد.
۲. شیراک به هنگام خداحافظی، خاتمی را تا کنار اتوموبیل تشریفاتی بدرقه کرد.
۳. در مهمانی شام به خاطر هیئت ایرانی برای اوّلین بار، به جای نوشیدنی الکلی از قهوه استفاده شد.

اسرائیل
نفرت از احمدی‌نژاد در اسرائیل به حدّی است که علامت شلیک به وی را بر اتوبوس‌های عمومی نصب کرده‌اند و هر روز صحبت از حمله‌ی قریب الوقوع اسرائیل به ایران است.
امّا خاتمی چنان شخصیّتی دارد که موشه کاتساو را وادار می‌کند – راست یا دروغ- اصرار کند که در مراسم تشییع جنازه پاپ ژان پل دوّم با خاتمی دست داده و دو سه کلامی هم به فارسی با او حرف زده است.( موسی قصّاب اصلیّت یزدی دارد)

آمریکا
در طول دوران احمدی‌نژاد دیپلماسی آمریکا همیشه با تحقیر از وی یاد می‌کرد و بوش نامه‌ی او را بی‌جواب گذاشت در حالیکه دولت جدید برای برقراری ارتباط آشکارا از خود اشتیاق نشان می‌داد ولی این آمریکا بود که جواب رد به دولت احمدی‌نژاد داد. احمدی‌نژاد در سازمان ملل پای سخنان بوش نشست ولی بوش حاضر نشد چنین کاری را برای احمدی‌نژاد انجام دهد.
در دوران خاتمی این کلینتون بود که به خاتمی نامه نوشت( گیرم با ایراد اتّهام) و باز این کلینتون بود که در جواب عمل خاتمی به نشستن پای سخنان وی، در اقدامی متقابل به سخنان خاتمی گوش داد و حتّی برای ملاقات با او پیش قدم شد. ابتدا می‌خواست به طور اتّفاقی با او ملاقات کند و بعد که نتوانست، به اتاق استراحت او در سازمان ملل رفت که او را نیافت.

پ. ن: یکی از دوستان خارج کشور که زودتر از بقیه از خبر کاندیداتوری خاتمی باخبر شده بود برایم پیام گذاشت که دوران سرشکستگی گذشت و شخصی می‌آید که باعث سربلندی ایران و ایرانی می‌شود؛ متأسّفانه چنین نشد ولی همین چند مثال تفاوت افراد را نشان می‌دهد. تازه توجّه داشته باشید که خاتمی و کلینتون قرار گذاشته بودند( مثلاً تصادفی!) با هم ملاقات کنند ولی پیام از تهران آمد که نباید چنین شود. امیدوارم انتخابات به سوی انتخاب فردی برود که چهره‌ی بین‌المللی ایران را ترمیم کند و آن « پیام‌فرست» هم همانطور که احمدی‌نژاد را آزاد گذاشت( و خاتمی را نه) بگذارد رئیس جمهور منتخب ملّت کارش را بکند. ‌