پیش از انقلاب بعضی از عالمان و مراجع بزرگ، همراه با انقلاب نبودند؛ آیا میتوان امروز سکوت مراجع را با آنان مقایسه کرد؟ به نظر من به دلایل زیادی، خیر. چهار دلیلی که به نظرم میرسد، اینها هستند:
۱. آن زمان دولت حاکم از نظر مراجع، دولت طاغوت بود و کارهایش ظلمی از سر بیاعتقادی ولی حالا به اسم اسلام دارد چنین میشود. ظلم بد است ولی اگر ظلم به نام دین انجام شود، بسیار بدتر. اگر آن زمان سکوت برای حفظ حوزه یا کرسی تدریس یا بینتیجهدیدن انتقاد توجیهی داشت، امروز ندارد.
۲. آن زمان ظلمها تأثیری بر اسلام مردم نداشت بلکه به عکس، جامعه را به سوی اسلام به عنوان مکتبی اجتماعی که در صورت حکمفرمایی میتوانست عدالت و معنویّت و آزادی به همراه بیاورد، سوق میداد؛ ولی حالا ستمکاری به نام دفاع از نظام، مردم را به اسلام بدگمان میکند. یکبار گفتم که حکومت اسلامی برای بسط عدالت بود ولی حالا اگر قرار باشد، برای بقای این حکومت، عدالت زیر پا نهاده شود، دور فاسدی پیش میآید. در این شرایط که بیم بریدن بسیاری از اعتقاد خود میرود، سکوت علما بسیار مضر است. اگر در زمان پهلوی اعتراضی نمیشد چون بدون تأثیر عملی بود ولی حالا نفس اعتراض تأثیر دارد؛ اثری بر حکومت هم نداشته باشد، بر مردم دارد که بفهمند همهی اسلام آن چیزی نیست که از رسانهها تبلیغ میشود و هستند کسانی که مسائل را جور دیگری ببینند.
۳. الآن بعضی از روحانیان خود بر مصدر امرند و در صورت سکوت ظالم به شمار میآیند. خطیبان جمعه و فقهای مجلس خبرگان جزئی از حاکمیّت به شمار میآیند و در صورت ساکت ماندن، دامنشان از فجایع اخیر پاک نخواهد بود. انتظار میرود که بسیاری مانند دستغیب داشته باشیم که الحق به وظیفهاش عمل کرده است و هیچ انگی هم نمیتوانند به او بچسبانند.
۴. در آن زمان اینجور نبود که بسیاری اعتراضی کوچک در حدّ یک نامه هم نکنند؛ حتّی امضای افرادی بیحاشیه و ساکت مانند مرحوم طباطبایی هم پای برخی بیانیّهها دیده میشود ولی انقلابیان و جوانان آتشینمزاج هرکس را که طرفدار آیتالله خمینی نبود، غیرانقلابی میدانستند. بحث انتخابات و تقلّب نیست، دیگران هم میتوانند مانند مکارم شیرازی به بعضی فجایع پس از انتخابات، اعتراضی ساده و از سر نصیحتگویی کنند.
پ. ن: در عکس بالا از راست به چپ، آقایان گلپایگانی، شریعتمداری، مرعشی نجفی و خمینی نشستهاند. آنرا از اینجا برداشتم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.