به یاد هدی صابر
آنانکه صبر را به معنای بردباری الاغ‌منشانه و بارکشی حمّال‌مآبانه تفسیر کرده‌اند و از آن فلسفه‌ی تسلیم‌پذیری و ذلّت و تن‌دادن به زور و ظلم و حق‌کشی و تجاوز و سکوت کردن در برابر هر فاجعه‌ای و جنایتی و هر منکری را دیدن و هر ستمی را کشیدن و هر قلدری و قدّاره‌بندی و غارت و خیانتی را دیدن و هر تعدّی را به حقیقت، به اسلام، به مردم به ارزشهای انسانی، به مقدّسات اعتقادی و حتّی به شرف خویش تحمّل کردن و دم برنیاوردن و سروکار همه را به قیامت انداختن و سرنوشت عدالت و انتقام و اصلاح و احقاق حق و طرد قدرتهای ظالم و فاسد ضدّ انسان را به آخرالزّمان و ظهور حضرت موکول کردن استنباط کرده و به خورد مردم داده‌اند، همه کارگزاران جور و سحره‌ی فرعون و نفّاثات فی العقد و خنّاسهای وسوسه‌گری بوده‌اند که از خون حسین افیونی ساختند و از صبر نیز هروئین، قرص خواب و واکسن مرگ و داروی بیهوشی تا راه تجاوز و چپاول و جنایت پیش پای تاتارهای غارتگر و آدمکش هموار گردد و خانه برای ورود دزدها امن و آرام باشد و نمرودها در خدایی کردن و قارونها در غارت کردن خیالشان راحت باشد و مطمئن که از هیچ‌کس صدایی برنمی‌خیزد، هیچ‌کس لب به اعتراض نمی‌گشاید و هیچ‌کس دستی بلند نمی‌کند و سری بالا نمی‌کند و حتّی از جایش جنب نخواهد خورد که سمّ صبر به اینها تزریق شده است . پیکرشان فلج و خونشان مسموم و سرشان بیهوش شده است و آثار حیات جز در روده‌هایشان به کلّی محو شده است و در برابر هیچ ضربه‌ای عکس‌العملی نشان نمی‌دهند. سمّ صبر! راستی هم که که «صبر» نام نوعی دوای تلخ و زهر است، «صبر زرد»! که هم برای اسهال انداختن در طب به کار می‌رود و هم برای رنگ کردن در صنعت و آنهم رنگ زرد!
صبر یعنی مقاومت و تحمّل مثبت سختی‌ها و خطرها در راه ایمان و مبارزه و انسان ماندن، نه «بردباری» چهارپایانه‌ی زبون و ذلیل... صبر اسلام صبر سرخ است، صبر سرخ شکلی از شهادت است که یک زنده‌ای بتواند شهید باشد.
(علی شریعتی، م.آ. ج۱، ص ۲۳۲ و ۲۳۶ و م.آ ج ۱۹، ص ۳۵۳)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.