اینها «راست» می‌گویند

                                                                                                        دوشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۳

خبر اوّل: خبرنگاری درباره وضعیت پرونده غنچه قوامی و موضوع اعتصاب غذای او پرسید که محسنی اژه‌ای در این باره گفت: من درباره شخص ایشان سوال نکردم ولی امروز که پرسیدم گفتند در حال حاضر هیچ مورد اعتصاب غذایی نداریم.

 

خبر دوّم: الهام امین‌زاده، معاون حقوقی رئیس جمهور: فقط می‌توانم بگویم که هیچ روزنامه‌نگاری در کشور به‌دلیل روزنامه‌نگاری دستگیر نشده است.

۱- فحشای کلمات، عرض عریضی دارد و با چند مثال حق ّ مطلب ادا نمی‌شود. هنرمند یا دانشوری درباره‌ی بعضی نقدها به خود می‌گوید که اینها نقد نیستند؛ ‌نقد، به معنای نقد سازنده است نه نقد مغرضانه. حالا اینکه «غرض» منتقد چطور مشخٌّص می‌شود، معلوم نیست. معترضی استدلال می‌کند که اتّفاقاً تنها نقدی که نقد است «نقد مخرّب» است و نه نقد سازنده. هر دو اشتباه می‌کنند؛‌ یکی با زبان اهل سیاست نیّت‌خوانی می‌کند و از پاسخگویی می‌گریزد و دوّمی سرپوشی بر ناتوانی خود در پی‌افکندن بنیانهای نظری می‌گذارد.

۲- موضوع «تقیّه» که آشکار است. کسی دروغ مصلحتی شرعی می‌گوید برای حفظ جان و مانند آن (عمّار یاسر و انکار اسلام) ولی یک مورد «توریه» (به اشتباه‌افکنی) هم داریم که راستی است که دیگران را به اشتباه می‌اندازد. مثلاً وقتی از کسی بخواهند که درباره‌ی شخصی شهادت دهد و او بگوید «از وقتی چشمم را باز کرده‌ام، چنین کسی را ندیده‌ام» و منظورش از اوّل صبح باشد نه از اوّل عمرش.

 

۳- محسنی اژه‌ای راست می‌گوید که درباره‌ی غنچه قوامی سؤالی پرسیده و جواب شنیده که « درحال حاضر هیچ مورد اعتصاب غذایی نداریم». چون اگر هم دروغی بوده،‌ مسئول زندانها به او گفته است و او فقط ناقل است. مسئول زندانها هم می‌تواند بگوید که منظورش «اعتصاب غذای خشک» (در آن هنگام) بوده است.

 

الهام امین‌زاده هم راست می‌گوید که در کشور کسی «به دلیل روزنامه‌نگاری» دستگیر نشده است. چون روزنامه‌نگاری جرم نیست تا کسی به این دلیل دستگیر شود. همانطور که کسی به دلیل بازی فوتبال یا رفتن به سینما یا رانندگی دستگیر نمی‌شود. اگر هم کسی در حین رانندگی جریمه شود به دلیل رانندگی نیست بلکه به دلیل ارتکاب جرم در حال رانندگی است. حالا اگر کسی مانند بهمن احمدی امویی چند مقاله نوشت و به زندان رفت، به دلیل روزنامه‌نگاری به زندان نرفته بلکه به دلیل آنچه قوّه‌ی قضا آن را جرم می‌پندارد، محبوس شده است. حرف روحانی هم همین بود که کسی «به خاطر» روزنامه‌نگاری یا فعّالیّت رسانه‌ای دستگیر نشده است چون اینها عناوین مجرمانه نیستند تا کسی به خاطر آنها دستگیر شود. با یک تفاوت که روحانی این ترفند را در برابر مخاطب خارجی به کار برد ولی امین‌زاده در برخورد با مخاطب داخلی. 

  

برخی افراد در توجیه «به جهنّم»گفتن روحانی از لزوم مواجهه‌ی قوی او با اقتدارگرایان گفتند؛ آن کلام چیزی به «اعتدال» نیفزود و گزندی به «اقتدار» وارد نکرد. او اگر در برابر تخلّفهای آشکار نهادهای انتصابی موضع بگیرد،‌ هم به وظیفه‌ی قانونی خود عمل کرده است و هم ادامه‌ی قدرتنمایی اقتدارگرایان را با مانع روبه‌رو می‌کند. آقای حقوقدان زمانی خطیب ماهری هم بود،‌ خیلی بهتر است که حقوقدان و معاون حقوقی او از خطابه فاصله بگیرند و به الزامات دانشی که آموخته‌اند پایبند باشند.