سنت ترامپ

                                                                                                           شنبه ۲۴ مهر ۱۳۹۵

نتیجه‌ی انتخابات امریکا هرچه باشد، حزب جمهوریخواه باخته است که احتمال برد را با هزینه‌ی حمایت از ترامپ عوض کرد. در صورت کنارگذاشتن او شاید نتیجه را می‌باختند ولی اصول و تشخّص خود را حفظ می‌کردند. حرفهای بی‌سروته وی درباره‌ی جهان، ‌روسیه،‌ همسایگانش و پناهجویان بسیار بدتر از جنجال این چند روزه است ولی به هرحال همین توجّه به سخنان سخیف وی و اتّهام‌های اخیر به او را مقایسه کنید با مشابه‌های وی در سرزمین معنوی و آسمانی خودمان.

مورد اوّل همه را یاد سخنان نماینده ارومیّه انداخت که نه در گفتگویی دوسه نفره بلکه آشکارا زده و به رغم شکایت چند نماینده‌ی زن یا احتمال بررسی سخنان وی در مجلس به فراموشی سپرده شد. آنجا و در بلاد کفر همین چند جمله باعث شد که افراد شاخص جمهوریخواه یکی پس از دیگری از حمایت از او دست بکشند، کاری که باید خیلی پیش از این می‌کردند ولی اینجا مثل بسیاری از هیاهوها که پیشتر نوشتم چند روزی جنجال بالا گرفت و فراموش شد. حالا هم که جناب نماینده مشغول کارش است.

مورد دوّم اتّهامهای زنانی است که مدّعی رفتار ناشایست و دستمالی ترامپ اند. این را مقایسه کنیم با پرونده‌ی تأسّف‌‌آور قاری و مؤذّنی که حالا دیگر علنی شده است. از ابتدای معروف‌شدنش به من او را به عنوان کسی که آقا از کودکی روی ایشان نظر داشته معرّفی کردند. علاوه بر قرائتهایش اذان معروفی هم دارد که مرتّب از شبکه‌های گوناگون پخش می‌شود. افراد بیمار یا ناهنجار یا بزهکار همه‌‌جا هستند،‌ مهم نوع برخورد با آنان است. مطالبی که اخیراً رسانه‌ای شد نیز پیشتر شنیده بودیم (البتّه نه به این غلظت) ولی خوب می‌بینیم که تفاوت برخورد در دو کشور از کجاست تا به کجا. یکجا رسانه‌ها چه می‌کنند و جای دیگر قوّه‌ی قضا چه کار.

من بارها پرسیده‌ام که در اسلامی که می‌شناسیم یک گناه باعث می‌شود شخص از عدالت بیفتد؛ چطور اینجا عدالت برخی افراد انگار از بتون مسلّح است که هیچ عملی در آن کارگر نیست: این پرونده را کش ندهید، آن موضوع را جمع کنید، نسبتهای خجالت‌آور ندهید،‌ بورسیه‌ها را بزرگنمایی نکنید و... وای اگر از پس امروز بود فردایی.

یک نکته برای من یکی واضح است که دونالد ترامپ در برابر مدّعیان اینجایی برای خودش یک پا قدّیس است.