آتش‌‌بس یک‌طرفه

                                                                                                         یکشنبه ۹ آذر ۱۳۹۹

فضایی متغیّرتر از فضای سیاست وجود ندارد؛ در کمتر از یک روز، جوّ تند ناشی از مبادله‌ی گروگان استرالیایی با سه عضو سپاه قدس و محاکمه‌ی اسدی در اروپا تبدیل شد به جبهه‌گیری علیه عملیّات ترور فخری‌زاده. از همان ابتدا سناتورهای دموکرات آن را ضدّ خوش‌بینی حاصل از پیروزی بایدن و امکان ارتباط با ایران دانستند و مقامهای سازمان ملل و اتحادیه‌ی اروپا نیز این عمل را مجرمانه خواندند و تقبیح کردند. همه نیز البتّه با یادآوری سخنان دوسال پیش نتانیاهو می‌دانند که کار کیست.

  

در انجام این عملیّات توجّه به دو بازه‌ی زمانی لازم است، اوّل دوره‌ی باقیمانده تا روی کار آمدن بایدن و دوّم یک‌روز پس از آزادی اعضای سپاه قدس. تشویق ایران به عمل متقابل یا هر کاری که مجوّز حمله به تاسیسات اتمی باشد را مهمترین دلیل این عملیّات دانسته‌اند ولی در کنار آن کم یا قطع کردن همکاری با آژانس نیز مهم است.

    

اوّلین مورد با موضع‌گیری خامنه‌ای و روحانی منتفی است ولی مورد دوّم را برخی افراد تندرو و بعضی مجلسیان پیگیری می‌کنند که احتمالاً با مخالفت مقامهای اجرایی به جایی نرسد. قصد اسرائیل تشویق ایران به هر عملی است که ایران را منزوی‌تر کند و این افراد دانسته یا ندانسته در همین راستا عمل می‌کنند. با توجّه به دستگیری‌ جاسوسان زیادی از طیف به‌ظاهر مذهبی و خودی‌بودن مسبّب لودادن امثال فخری‌زاده، نظام مقدّس باید بیش از بیش احتمال دهد که ردّ آنان که دانسته چنین می‌گویند را پی بگیرد. 

  

فخری‌زاده اگر امتیازی داشت، بلندپروازی او بود نه آن‌‌چنان که می‌گویند جایگاه علمی. در میان ترورهای اتمی، استادان از او باسوادتر هم بودند. با توجّه به وسعت ایران و مرزهایش، فرستادن تروریست و اسلحه به ایران کار دشواری نیست امّا ارتکاب قتلی چنین آشکار و گیر نیفتادن، لکّه‌ی ننگی برای ساختار چندپاره‌ی امنیّتی ایران است. به نظرم حتّی رهبرنظام هم دانسته که نباید کاری کند که فشار تحریم بیش از این شود. برای همین برعکس پیامش برای سلیمانی حرفی از انتقام نزد و فقط به برخورد با عاملان این ترور فرمان داد؛ گونه‌ای اعلام آتش‌‌بس یکطرفه. تا چند روز باقیمانده از دوران ترامپ چه چیز تازه‌ای در خود داشته باشد.