پنجشنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۲
معمولاً در دنیای محصولات تلویزیونی -به نسبت سینما- زمان سریعتر می‌گذرد و محصولات دو سه دهه پیش خیلی کهنه به نظر می‌آیند ولی سریال دوستان یا فرندز در این میان جزو استثناهاست. سریالی که بر اساس مفهوم «دوستی» شکل گرفت؛ دوستانی که گرچه شیطنتها و جاه‌طلبی‌های خود را داشتند ولی همیشه سربزنگاه پای دوست یا دوستان خود می‌ایستادند و چه‌بسا آنان را به خود ترجیح می‌دادند و این مفهوم چیزی نیست که کهنگی بپذیرد.
در میان شخصیّتهای دوست‌داشتنی سریال تغییر چهره‌ی دو نفر طی یک دهه چشمگیر بود. یکی کورتنی کاکس که در دامی افتاد که بسیاری از زیبارویان هالیوودی می‌افتند: می‌خواهم زیباتر شوم. او که در ابتدای سریال چهره و زیبایی چشمگیرتری به نسبت جنیفر آنیستون داشت با عمل‌های جرّاحی متعدّد از ریخت افتاد تا جایی که می‌گفت به سختی می‌توانم به صورت خودم در آینه نگاه کنم. واقعاً نیازی به آن کار نبود، آن هم در اوج جوانی و شادابی. انگار چیزی از عادت وسواس‌گونه‌ی مونیکا به کمال‌گرایی و رقابت با همه، به شخصیّت بازیگر هم سرایت کرده بود. نفر دوّم متیو پری بود که عادت نوشخواری او بر اثر شهرت و درآمدی غیرمنتظره تبدیل به اعتیاد شد. هرچه صورت کاکس تکیده‌تر و لاغرتر می‌شد، چهره‌ی متیو پری پف‌کرده‌تر و حجیم‌تر می‌شد.
نمی‌دانم «دوستان» و گروه ساخت سریال چقدر به او کمک می‌کردند تا وضعش از آنی که بود خرابتر نشود امّا اگر برنامه‌ی دیدار مجدّد فرندز با هم را که اخیراً ساخته شد قیاس بگیریم، جواب خوبی دریافت نمی‌کنیم. آنجا و در حالی که بازیگران وانمود می‌کردند هوای هم را در این سالها داشته‌اند و با هم در ارتباط بوده‌اند، متیو پری گفت که من خبری از هیچکدامشان نداشتم یا هیچ‌کدام از من خبری نگرفتند (نقل به مضمون). متأسّفانه دنیای واقعی با سریال تفاوت زیادی داشت و دوستان سریال چندان هم با یکدیگر دوست نبودند. شاید بهتر بود آن قسمت از مصاحبه حذف می‌شد تا خاطره‌ی بینندگان از دوستی آنان مخدوش نشود امّا به قول ریک ما همیشه پاریس را داریم و می‌توانیم سریال را باز ببینیم. دوران زندگی متیو پری کوتاه بود ولی در همین فرصت اندک توانست برای سالها لبخند بر لبان مردم بیاورد و در دنیای بی‌رحم مدرن هوای «رفاقت» را داشته باشد.
اینجور اعتیادها بیشتر بخاطر تنهاییه. "دوستان"ش اگه تنهاش نمی‌گذاشتن کارش به اینجا نمی‌رسید.
پاسخحذف