رسانه‌های نوشتاری به وفور و بااجازه یا بی‌اجازه از نوشته‌های وبلاگ‌ها استفاده می‌کنند. به این می‌اندیشم که انتشار یک مجلّه‌ی خاص بازتاب دادن محتوای وبلاگ‌ها چقدر می‌تواند مؤثّر باشد. اگر این مجلّه بدون تبعیض یا مقهور وبلاگ‌های بنام شدن بتواند به صورت هفتگی خلاصه‌ای از محتوای وبلاگستان فارسی را منتشر کند، هم هویّت مستقل وبلاگ‌ها را نشان داده است و هم می‌تواند به نوعی سلیقه‌سازی و جهت‌دهی کند.
سوّمین تأثیر این کار، انتشار مطالبی برای انتشار در آن است؛ یعنی وبلاگ‌نویسان مطرح‌شدن خود در آن را هدف خویش قرار می‌دهند. این همان اتّفاقی است که پس از به عرصه آمدن سایت‌های جمع‌آوری لینک خود را نشان داد. عدّه‌ای فقط پس از تولّد این سایتها به صرافت وبلاگ‌نویسی افتادند و با توجّه به سلیقه‌ی کاربران فلان سایت یا گرداننده‌ی بهمان وبلاگ، تولید محتوا کردند. آن که می‌خواست برای آمریکا و امپریالسم جهانی خط و نشان بکشد، می‌دانست کجا را هدف بگیرد و آنکه می‌خواست اتّفاق یا اظهار نظر جدید یکی از مقامات را هجو یا محکوم کند می‌دانست کجا متاعش خریدار دارد. اینگونه بود که مثلاً تخصّص‌های« بیشرمانه‌شناسی» و « کشف توطئه‌ی مخفی» به سایر مشغولیّت‌های کسانی که می‌خواستند« شاگرد اوّل تنبلا» شوند، اضافه شد.
مجلّه‌ی خاص وبلاگستان می‌تواند از آنجا که بنا به فرض، توسّط آدم حسابی‌ها منتشر خواهد شد و تأیید آن‌ها نوعی مهر تأیید برای آن وبگاه خواهد بود، مشابه با نمونه‌های فوق ولی دور از جنجال زردنویسان حرفه‌ای باشد. تجربه‌ی این چندساله به من نشان داده است که بسیاری از مطالب وبلاگ‌ها کم از نمونه‌های مشابه نوشتاری نیست. سلیقه و شیوه‌ی نگارش حرفه‌ای‌تر ژورنالیست‌ها، ایده‌ی ساده یا وام‌گرفته را می‌تواند برای بسیاری نو و بدیع نشان دهد. کار روی نحوه‌ی ارائه‌ی مطالب و دسته‌بندی وبلاگ‌های تخصّصی تنها قسمتی از بخش‌های این نشریّه می‌تواند باشد. دست ما که به جایی بند نیست، تنها همین پیشنهاد دادن از عیّار بر می‌آید، وصف العیش هم نصف العیش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.